Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Άυλος - Μίζερες Μέρες



μίζερες μέρες, ηλιόλουστες, μα στη ψυχή χειμώνας, κρύο
γυρνώντας μες στο αφιλόξενο αστικό ψυχιατρείο
μοναξιές περιπλανώμενες, ανάγκης συντροφιάς
και κατανόησης μες στην απελπισία μου
τσιγάρα, ακουστικά, παρέα στη γύρα μου
ρε φίλε να σου πω την αμαρτία μου
δε νιώθω πια κουράστηκα, τι να σου πρωτοπώ μέσα σε δυό τετράστιχα
βαρέθηκα να σκέφτομαι που έσφαλα
γεννήθηκα σε χρόνια ψεύτικα
κι αυτό αρκεί στην εποχή που λύγισαν κι οι δυνατοί
πορεύομαι ανάμεσα σε μαχητές εναπομείναντες της πόλης
ήρωες αφανείς, κουρέλια στο μυαλό μου
κυβερνάει η απογοήτευση κι η τρέλα
τους βαρέθηκα, στο αδιέξοδο που λέξεις, λόγια, χάνουν κάθε σημασία
αρρωστημένες καταστάσεις, περασμένα μεγαλεία
χάθηκε ο ρομαντισμός κι όλοι εθιστήκαμε στη βία
στης εσωστρέφειας τα λημέρια, όπου χάνεται η ουσία
μια ζωή σαν παρωδία
θέλω πίσω την χαμένη μου ευτυχία κι ηρεμία
μόνο στρες και στη καρδιά μου αρρυθμία, παγωνιά
μέρες μίζερες κι ανώφελα να ψάχνω τη ζεστή της αγκαλιά
κι αναζητώ τ'αδέρφια μου έστω για ν'ακούσω για μια τελευταία φορά
προτού το σκότος με καλύψει και χαθώ παντοτινά στο πουθενά..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου