Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

ΔΠΘ - Οπως το νιωθεις και το νιωθω



Φυγάς από την εγκεφαλική φυλακή
τοίχοι υψώνονται υψώνονται
μέσα σε τέσσερις τοίχους άνθρωποι πορώνονται, κόβονται
τα περισσότερα στο μοντάζ
τι κοιτάς? τι μου αναμασάς?
τίποτα παράνομο
lega-legalize
με σωματότυπο πρότυπο σωματοφύλακα
κάτι σε kingsize
ένα σωρό τσαρλατάνοι
με γαμημένα ψεύτικα styles
κόλλα τα όνειρα σου σε κολλάζ
ενοχές είναι σ’όλα τα σώματα τατουάζ
ειν’οργή και ο θυμός
είναι προσευχή και συνοστισμός συνεπώς είναι σα να ψάχνεις
μες στο σκοτάδι σου φως
είναι ο κακός μου εαυτός
ο μοναδικός πραγματικός μας εχθρός,τι να πω?
δεν ψάχνεσε καθόλου να δεις τι συμβαίνει και ό,τι σου πασάρουνε το τρως
εγώ το πήρα κάποτε προσωπικά και σ’έχω βάλει στόχο
Το μόνο σώμα που στέκεται ακόμα ορθό στο ματωμένο λόφο
είναι αθάνατο
όσο το νιώθεις και το νιώθω

Psycho Realm - Confessions of a Drug Addict



chorus:
What type of drugs do you do?
and what do you do to get your hands on
your shit mothafucka huh??!!
what kind of dirty tricks you do to get yourself fixed?
you're all sick; is it lack of love? or lack of your withdrawal?
Drugs!! i need femine venoms in the system
in order to function in the rhythm

you get hook to the look of wild vomen
and wanna live in the land of the unforgiven
habits turn bad ones
individuals make 'em poison rituals
gotta have it a have it, a habit
welcome your traces of an addict
God forgive me for my bad habits,
drug addict needle in my vein, i gotta have it
to kill the pain, you silly rabbit
i dig a hole under the sun to hide from the static
automatic pressure got to kill it
give some act-rite juice so i could feel it
ah, now everything is all right
the eye of the needle cries out to the dark side
looking inside through the outdoor knocking
but society won't let me in so i grab my stocking
put over my head and get the dough
'cause the needle is my God and smack is my soul
parahernaila in my domain brings conclusion
that i'm using but the question is, am i abusing
infested in the residence of pico union
drug intrusion, color fusion
invasion! of your senses maintain relapse
dilate eye lenses, my dependence on
these chemical artifical dreams
is what makes my habit obscene

chorus:
What type of drugs do you do?
and what do you do to get your hands on
your shit mothafucka huh??!!
what kind of dirty tricks you do to get yourself fixed?
you're all sick; is it lack of love? or lack of your withdrawal?
Drugs!! i need femine venoms in the system
in order to function in the rhythm

Tinted like the darkest shadows, my mind is cloudly subliminal
commands will penetrate then i get rowdy conditions
drowsy, the sedative brings negative enemies
i slump down and stay ahead of me
powerful like metamphetamines my state is altered
this here's no lie hydroponic, chronic
got you feeling all erotic aphrodisiac, who's got it?
alvarado maniacs risk poison time buying dimes
when you got the fix get in the mix
there's no denving drug's the only factor
got me in the rapture making an addict out of you
and proceed to capture you mind
you're mine, choke hold to your whole
skull, substance uncontrolled
who holds straight keys to locks and unlocks key holes
the structure of my trip is unstoppable
i'm 50 hits of the dot all powerful
we go deranged and remain living the last
days in the haze of purple micro
i remember when i was a high school star
had the proom queen, scholarship, brand new car
it's funny, you never know who your friends are
'til you lose all your sensibilities to the act-rite
but i'm all wrong; no wonder my family
don't wanna have nothing to do with me
humiliation, neglect, no respect
the concept of rehabilitation has been swept
i wish i was clean a far fetched dream
but what other way am i going to blow of my steam
heaven's all in this bottle of juice making me feel high
making me feel loose, get nowhere turn to no one
trust me, i don't even trust myself

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Ψυχοδράμα - Αν αφεθώ



ΔΠΘ

αν αφεθώ, τα πάντα βλέπω να κινούνται αργά στο βυθό, ακούς ηχό
κατούρησες στο χώμα, κι άσε με ν'αναπτυχθώ
έστω κάτι ν'αφήσω πριν απατηθώ
είμαι ανοιχτός προς όλους, μα κανέναν δεν ακολουθώ
και μου 'ναι αδύνατο το να διανοηθώ να κουνηθώ
τι να φοβηθώ, ρώτα καρδιά μου να σου πω τι με γεμίζει
ποια σκέψη το χέρι μου οπλίζει
χύμα στο κύμα αστο μαλάκα το γείτονα να νομίζει
πως είμαι απλά περιτύλιγμα, είναι τόσα πολλά τα θέλω μου
που μοιάζει με δίλημμα, κι έτσι να 'μαι πάλι στο ξεκίνημα
δίχως ανέσεις ισορροπώ μες στις αντιθέσεις, αν βιαστείς να μ'αντιπαραθέσεις
ίσως να πιαστείς στη παγίδα, κάτω απ' τη γλώσσα μου κρύβω λεπίδα
κάνε δουλειά σου, δεν άκουσα τίποτα δεν είδα και πες στα παιδιά
να σταματήσουν να προσπαθούν τον ουρανό να αγγίξουν
ν'αφήσουν κάτι δικό τους πριν να σιγοσβήσουν
κι ενώ έπειτα από λίγο τους ξεχνάνε
σκάνε καινούργιοι που κώλους γαμάνε
πολλούς θα δεις να κρύβονται κι άλλους απ'αυτούς μούρη να πουλάνε
μια γλώσσα να μα στη πράξη κολλάνε
δε δείχνω σεβασμό πουθενά και στη μπούκα θα σ'έχω ρουφιάνε
ενός κολλήμένου μυαλού συλλήψεις, γράφω συνειρμικά
σκοτώνω ιδανικά δίχως να 'χω τύψεις
αν τύχει να χωθεί στις μαλακίες μου κι αν είσαι αδερφός μου θα με καλύψεις
σε κάθε κακόφημη στάση ζωής που ακολουθώ
και μη ψάξεις να βρεις τι 'ναι αυτό που μέσα απ' τη μουσική μου προωθώ
θα σε γελάσω, γράφω όσα νιώθω με χτύπο παλμό καρδιά στο μπάσο
φύσα να δούμε πίσω απ' το σύννεφο τι κινείται
πως κυλάνε οι μέρες που χάθηκα πάλι και με ψάχνω
από Σαββάτο ξημερώματα, αυγής χρώματα αντικρύζω μ'ορθάνοιχτα μάτια
κοιμούνται μόνο τα πτώματα
κι όπως συνήθισα να συμπεριφέρομαι λάθος, άφησα τα πιο σημαντικά
με τράβηξε κάτω το βάθος, είπα σήκω πάνω, κοίτα και πες μου τι κάνω ο μικρός
αρκετά για να θες να 'χεις κάτι παραπάνω οφείλεις να συμβιβαστείς μ'όσα διαθέτεις
την αλήθεια που κρύβει ο καθένας από μας βλέπεις
ένα βήμα από το αύριο το σήμερα, αγάπη στέλνω στα αδέρφια που ζουν πίσω από σίδερα
θεριά ανήμερα, ξέροντας πως κάποια στιγμή θα ζουν καλύτερα ή καθόλου
πρόθυμος πάντα πέφτω στα παιχνίδια του διαβόλου
φωνές εγκλώβισα, κίνησα γη κι ουρανό, γύρισα τον ήλιο
όσα κι αν φέρεις πίσω δε θα ΄ναι το ίδιο
φύλαξα κάτι για τις δύσκολες μέρες που αναμένω
μέσα απ' τα λάθη που κάνω μαθαίνω
κι απ' τις συνήθειές μου χαρακτηρίζομαι
καλώς ή κακώς κάθε σου αγνή σκέψη κακομεταχειρίζομαι
πίσω με κρατάνε και σταματώ ν'αναπτύσσομαι
γυρνάνε σπίτια και δρόμοι, χρόνοι παγώνουνε εγκλωβισμένοι και μόνοι
μυαλά θαμένα κάτω από το χιόνι..

Άυλος

σαν αφεθώ, κομμάτια όνειρα νεκρά στο πυρετό
παρασιτώ στον κόσμο που κλεισμένος ζω σε άσυλο
κρατώ άνασα τελική πριν βγει η ψυχή μου
είσαι μαζί μου στο δρόμο που νεκροί κινούνται φίλοι και εχθροί μου
στο διάβολο πιστός σαν παραμένω, επιμένω ανώφελα να ζω και να μισώ το πεπρωμένο
κάθε τι που μοιάζει δεδομένο, πλαίσια, κανόνες
το περιβάλλον μου που παραμένει αρρωστημένο
στο τόπο έμεινα και επανήλθα πίσω
κάθε ρίσκο παίρνω μέρα με τη μέρα
κοίτα ρίζωσα στο περιθώριο, γεύτηκα καλά τη πίκρα, στέκομαι γερά κι αποδέχτηκα τη κάθε ήττα
αναμένοντας μες στον υπόγειο σταθμό της διαστροφής το τρένο
συνοδοιπόρος με αλλοπρόσαλλο και δαίμονα παιδί θεού
μόνιμα μυαλό καμμένο
στο δρόμο το ζω κι επιμένω, τον ήχο βρώμικο, πρόστυχο
εθιστικό σαν χημικό ναρκωτικό σε κάθε ανυποψίαστο εγκέφαλο να στέλνω
θα περιπλέκω λόγια και λέξεις, σαν χωρισμένος μπάσταρδος χαμένος σε αρρωστημένες σκέψεις
κάτω απ'το χιόνι, σκοτεινοί δρόμοι
τρία παιδιά σταλμένα από το διάβολο μ'αποστολή
το έργο τους ειρωνία το κόσμο να στοιχειώνει
φίλε, ό,τι δε σκοτώνει, σε δυναμώνει
χρόνια και χρόνια, οι κρεπάλες έχουν κάνει τη ψυχολογία μου μουνί
η όψη μου ματώνει, φυλακισμένος σε μια πόλη που γεννήθηκα νεκρός σε μια αυγή
σε δρόμους που ο φθόνος και η πουστιά επικρατεί
στη καταδίκη μου, εγώ κι η αγέλη μου, μέσα στη λύπη μου
αν πιάνεις έστω κάτι απ'το κουπλέ ίσως να νιώσεις και τη φρίκη μου
07 ρίμες καταστροφής ρυπές, μέσα στου αιμοπότη τη καρδιά
απλά σφηνωσα με παλούκι, το γράφω εκπροσωπώντας τη γενιά
που χάνεται άδικα μέσα στο μαύρο λούκι..

Αλλοπρόσαλλος

μυαλό γεμάτο από αδιέξοδα, νεύρα που καταλήγουν σε γροθιές
το νου μου να καταστείλω δε παίζει κι ας είναι οι μέρες που ζούμε ανέλπιδες, γεμάτες στρες
αποτυπώνουμε στο τσιμέντο πρόσωπα, γραμματοσειρές τρέχουν μες στους συρμούς
άνοιξε τα μάτια σου και δες κραυγές και ψίθυρους ακούς, η πόλη λιώνει
από κανόνες που λαμπάδιασαν, παιδιά που τα λόγια τους δε μασάν
αστικές προβολές, στα αρχίδια μας τι προτιμάς
έχω τη σπίθα ρε μάγκα που σε κάνει ν'αντιδράς
γίνεται φλόγα για προσάναμα πολλά λαμόγια
στέκομαι στις εκβολές και πάω κόντρα
παίξε αν θες, μα θα καείς μάντο
με τη φωτιά που φωνάζουν Κυριάκο
ποτέ μου πιόνι σε παιχνίδι σκάρτο
μάθε το, το πως την πάλεψα θέμα δικό μου
07 απ'το σταθμό μου, ψάχνω να βρω το μυαλό μου
και παράλληλα τεμαχίζω το ψεύτικο
σα κατάνα τα κάνουμε όλα πουτάνα
επιβιώνοντας σε κοινωνία σκληρή και ρουφιάνα
κοιτάω μέσα στο πανικό, λίγη ηρεμία να βρω
να δώσω κάτι χρήσιμο σε κάθε αδερφό
δε πρόκειται ποτέ μου να συμμορφωθώ
πάντα χύμα σα γαμάτο που το κόσμο να μεθώ...

Ψυχοδράμα - Τα μάτια αλλάζουν βλέμμα



Άυλος:

Κρυμμένος πίσω από σελίδες, μυθοπλαστικές παγίδες
όνειρα ψυχρά, νεκρόφωτα που λάμπουν στη δύση του ήλιου
άψυχες μορφές ακολουθούν τα βήματά μου
στις μέρες που ο κόσμος όλεθρο ποτίζει
συντρίμμια και φρίκη
γύρω από τη σφαίρα της τρέλας σα περιφέρομαι
ελπίζω στο τίποτα, βασισμένος σ'ελπίδες που σβήνουν
όλοι έχουν μάθει να παίρνουν, ποτέ να δίνουν
κι ό,τι παραμένει ατόφιο με φθόνο το κατακρίνουν
όσα δε νιώθεις τη μέρα, τη νύχτα σκάνε
εμμονες ιδέες, ερινύες, σκέψεις υπαρκτές κι ανύπαρκτες
λέξεις ξεθάβοντας, προβλέψεις μέλλοντος, κάνοντας χρήση
χάνοντας κάθε ουσία, έκφραση νοθεία, ευφορία, στιγμιαία αρρυθμία
κάτοικος μιας κόλασης επίγειας, πιστοί στη κοσμοθεωρία του χάους
σ' άφαντους δρόμους διαβαίνοντας σε κήπους πέτρινους
εκεί που στέρεψαν τα δάκρυα
προσηλωμένος στ'άκουσμα των τελευταίων χτύπων της καρδιάς
δε ξέρω πια αν χαίρομαι ή αν λυπάμαι
αν είναι λύτρωση ο θάνατος ή πρόκληση ζωής
η γη απλώνεται, μη ψάχνεις συνοχή μέσα απ'τα λόγια μου
απλώς γράφω γιατί μέσω των στίχων βρίσκω διαφυγή
τείνουν τα πάντα εκεί που παρεκκλίνει η λογική

Αλλοπρόσαλλος:

Είναι η παρέμβαση, εγκλωβισμένος κ υπό πίεση
συσσωρεύεις ένταση για αναγέννηση
πονάς, χορεύοντας στο κύκλο της φωτιάς
πάλι ξενυχτάς, πάλι ξεθάβεις στιγμές χαράς
μόνος κλαις, μόνος γελάς
ώρες ατέλειωτες στο κενό κοιτάς σαν παρατηρητής της παραίσθησης
μαχητής, φως στις στοές της ψυχής
παντογνώστης ουδείς, εκτός αν ο μόνος γρίφος είναι ο θάνατος
αυτό μονάχα με κάνει να ελπίζω
πως ο ήλιος εκτός από φωτεινός, είναι ο πραγματικός θεός
ένας κοινός θνητός, κάτοικος στη γη της πιθανότητας
μισοπένθιμα εμβατήρια, τι κοιτάς?
μόνος λόγος ύπαρξης της νύχτας η ανάσα πια
καταραμένη θητεία, βίος ενάρετος, βάσει προσωπικών δεδομένων
βία λεκτική, στάμπα απόγνωσης κραυγή
νεκρός σε κάποια προσεχώς προβολή
κάποιος απ'τα 07 θλιμμένα πρόσωπα μονολογεί
στα πρόθυρα ψυχής παράδοση δράματος προσφορά
εν έτη 2004 χρόνια πέτρινα, Αθήνα
πολλοί με άπειρα πρόσωπα, με κάνει να απορώ
όπως απορώ πολλές φορές για μένα
στοιχειά δεμένα, με αίμα στο τοίχο γραμμένα
σαν άτεχνη, μες στον υπόγειο με FatCap ασημένια υπογραφή

Ταυτισμένος Λάθος:

δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, διχασμένη καλοσύνη, δίνη μέσα στο μυαλό σου
πήγαινε εξοντώσου ή χώσου μέσα στον εμπόλεμο κόσμο σου
μουσική ακατέργαστη, χάνει η έκφραση δικιά μου
προσπαθώ έτσι να πιαστώ για να σκεφτώ κάτι χαρούμενο
με προσδοκούμενο χαμόγελο, μπορώ πάλι να ερωτευτώ το κόσμο που ποθώ
και σας κοιτώ, χαζεύω πάνω σας, κλείνω τα μάτια
και φαντάζομαι πως νοιάζεστε κι εσείς για μένα
είναι από τις πιο όμορφες χαρές που έχω νιώσει
είναι απ'τα χαρίσματα που κάποιος έχει δώσει
και δε θα χρεώσει τόση αγάπη για να πάρει πίσω
παίρνω ρίσκο κι έτσι ελπίζω πως ο άνθρωπος θ'αλλάξει
δεν θα προσπαθεί ν'αρπάξει κάτι ώστε να τραντάξει τη ψυχολογία κάποιου άλλου
ταυτισμένος λάθος, μέσα απ'το παραμύθι βγαλμένος με σθένος
να ονειροπολεί σε κάποια πιο όμορφη στιγμή

Αλλοπρόσαλλος:

Το σώμα ζει, όσο η ψυχή σου προσπαθεί
μα αν αυτό σαπίσει, αυτή δε θα χαθεί
τα μάτια αλλάζουν βλέμμα, δεν αλλάζουν όμως χρώμα
ό,τι έκανα παλιά, το κάνω ακόμα

Ψυχοδράμα - Διάσπαση



Άψινθος

σιωπές σαν ίριδες, ζωές καθηλωμένες σε στοές
μέσα σ'αδέξιες μαχαιριές καιν' άδειες σύριγγες
φτιαγμένες από πλαστικό σα στέματα (στενα φωτιά στα μάτια)
αφιλόξενα βλέμματα, η αξιοπρέπεια χαμένη στο δρόμο
για λίγα κέρματα μόνο η ηθική πήγε περίπατο
ο βιοπορισμός καταλήγει στο φόνο
πολλοί μου 'πανε πιάσαμε πάτο μα δεν πατώνω
οδός Αγησιλάου ψηλέ
κανόνας πρώτος κοίτα το κώλο σου μόνο κι όχι τους γύρω
ψηθείτε Αθήνα κέντρο στις φλέβες μου χρόνια φθείρω
σημάδια μιας νυχτερινής, άνισης μάχης σε πεζοδρόμιο στείρο
μέσα απ'τα μάτια των πνιγμένων ιστορίες ανασύρω, πάρε μία
με άξονες γραμμές στους οφθαλμούς
σκουριασμένες στο χρώμα παλιά ταινία
κινούμενα καρέ πηγής καταλήγουν στη βία
ακολούθα τους κανόνες της σφαγής μ'αρμονία
κεφάλια κινούμενα, πένθιμα θέατρα χαρμάνας
που απλώς υποδηλώνουν αγωνία
είπαμε(??) χέρια οι χάρτινοι θεοί
βέρια που κατευθύνει φίλε η αστυνομία
τα πάντα μετριούνται σε φράγκα
ίσως το σώμα σου να βρεις σε αγοράς επαιτεία
ανήλικα αλλάζουν τα πλάνα
σαπιασμένες παντομίμες πορνεία
νύχτες μου μοιάζει αρρωστημένο
βαριεται η πολιτεία, το αναλύω
μακάβριο, αστικό τρόπο γελοίο
σαν μαύρες τρύπες που καταπίνουν πολίτες στο κέντρο
και φτύνουν αίμα και πύο
με λίτες εμπόρους και κώλια απλά να συμπληρώνουν το τοπίο
ο θάνατος περιπολεί στους δρόμους, δε σηκώνει αστείο
κι η ζωή μας συνεχίζεται, απλή υπόθεση
όπως το staf θ'ανακατεύεται με αίμα στην αναρρόφηση

Άυλος

γυρνάω στο 80, ο δρόμος γύρω μας ασφυκτικός
ο νους μας βρώμικος στο πέρασμα της νύχτας
προσπερνώντας τα στενά της ήταν πήχτρα
ζητιανεύοντας νεκρές ελπίδες μέσα σε χαλάσματα
όταν πεθαίνουν οι θεοί βλέπεις γεννιούνται τα φαντάσματα
μέσα απ'τα στοιχειωμένα μάτια των πνιγμένων
πηγάζουν σκέψεις και εικόνες που αφορούν το αβέβαιό μας μέλλον
σκοτάδι, γνώριμες μορφές περνοδιαβαίνουν το κατώφλι που οδηγεί κοντά στον Άδη
είναι μια ακόμη σύναξη στις εκβολές του βάλτου
σημάδι που ακολούθησαν πιστοί στην αγκαλιά του δράκου
πλατεία Θεάτρου, κοινός τόπος συνάντησης
σφαγής,ιδανικών κι ονείρων
πτώση σ'ένα κόσμο ψέμματος κι αρρωστημένης βίας
είναι η ωμή κατάληξη στο δρόμο της απελπισίας
τάσεις διαφυγής απ'τον ασφυκτικό κλοιό της κοινωνίας
στη ροή της αστικής πραγματικότητας
στενά τα περιθώρια, λυγίζοντας την επιβλητική όψη τους κτήνους
της εξελιξης τα δεδομένα σπάνε βλέμματα
γυρνάνε με περιφρόνηση στη θέα της εξαθλίωσης
πορεία στο μηδέν, συναισθηματικό κενό
σάρκας εμπόριο τροφή, διαστροφή και πόση αίματος
ζωές στο περιθώριο, ιστορία δίχως τέλος
όριο δεν υπάρχει στην κατάχρηση της εξουσίας
έμφυτες σκέψεις φοβίας μέσα στα μυαλά της μάζας
μάστιγα που εξαπλώνεται όσο η κάστα των απέθαντων αυξάνεται
ολοκληρωτικά σαν γάγγραινα στα σάπια μέλη του σκάρτου συστήματος.. διάσπαση 07

ΔΠΘ

07 τσογλανος, μπάσταρδος, το νου σου, φιλελεύθερος
κυκλοφορώ στο 2009, κοινωνία ώρα μείον
μην αναρωτιέσαι γιατί οπλοφορώ
στα μετόπισθεν ψυχόδραμα
στη μέση του δρόμου στάθηκα, εκεί που 'δαμε το όραμα
και γύρω μου το μπέρδεμα
ακόμα το παλεύω να μη μπω κι εγώ στο πρόγραμμα
ποιο 'ναι το αποτέλεσμα, στροφές απότομα
όποιος έχει τη χάρη και τ'όνομα, έχει τα αρχίδια
στα πεζοδρόμια βουνά υψώνονται σκουπίδια
ενώ βλέπεις υγρασία προσελκύει φίδια, να προσέχεις
σε πήρε το μάτι μου χθες το απόγευμα στη Πειραιώς να τρέχεις
αφιλόξενος τόπος ο κόσμος των πιθανοτήτων
απρόβλεπτοι συντελεστές μιλούνε απ'το πλανήτη των πιθήκων
κινούμαι σε φάση υπό περιορισμό κατ'οίκον, άκουσέ με
σου φαίνομαι να νοιάζομαι ποιος είσαι, πως σε λένε
σκόνη, κυνήγι δράκου στο λαβύρινθο
τι να ξεχάσω, τι να θυμηθώ πριν αποκοιμηθώ
εγκληματικές σκέψεις που καθοδηγούν τον μέσο γνωστό-άγνωστο πολίτη
στρώσε στα μπαμ με διάσπαση απαιτεί χρόνο κι εδώ θα παίξει μύτη
μπουκέτα μέσα στα λασπόνερα για να θυμούνται μερικοί-μερικοί
τι στα αλήθεια παίζει
καυλόμπατσοι που τριγυρνούν με πολιτικά
κόσμο και κοσμάκη έχουν δέσει
ποτέ δε ξέρεις από που μπορεί να σου τη πέσει
κι η λάσπη απ'τα σκληρόπετσα κορίτσια του κέντρου κι αν είσαι φέση
όπως και να 'ναι το γαμημένο μάλλον θα σ'αρέσει
μα πιθανότατα την επόμενη που λες χριστό να μη θυμάσαι
κοίτα πίσω, καφέ να γίνει η διάσπαση
κι έπειτα θα το ρίξω όπου βρω το γαμημένο
ποτέ σου μην υποτιμάς το ξένο ρε
γιωργάκη που κόλλησες πάλι
είμαι ώρα στη στοά και περιμένω
της πόλης το στόμα ανοίγει πεινασμένο
γι'άλλη μια νύχτα να μας καταπιεί
μπορούν να συμβούν άσχημα πράγματα αμα σε πιεί
μόνο στη νύχτα, χώμα σου δώσανε, δεν ήξερες
το βρασες, το ριξες, έφαγες ήττα, ζούμε επικινδύνως
στομα, μύτη, κι όταν κάνω τη δουλειά μου κρυφοκοίτα
διάσπαση π.ρ.ε.ζ.α
φανερό το βράσιμο γίνεται ανάγκης βίτσιο τρομερό
που σε θέλει νεκρό
γάμησέ τα κάποιος που γνωρίζεις μάλλον καλύτερα από οποιονδήποτε
κι είναι ειρωνία
το γεγονός πως έχεις μετατρέψει σε κουλτούρα φίλε τη τρυπομανία..

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

ΔΠΘ - Άνευ προσανατολισμού γενιά



Ό,τι μετράει μένει

Σκοτεινές διαδρομές...ΨΔ 07
Άνευ προσανατολισμού γενιά
ταξιδεύοντας απ' το ναδίρ στο ζενίθ, εικονικά σφάλματα
παιχνίδια ενός μυαλού που πάει στην τρέλα κάνοντας άλματα
κάποιοι ξέμειναν, κάποιοι ξεχασμένοι στον κόσμο των ζωντανών
καταδικασμένοι τυχοδιώκτες φόβων πίσω από τραγούδια αλκοολικών κρυμμένοι
υπάρχουν κόσμοι ζωντανοί και κόσμοι πεθαμένοι
πέρα απ' τις πέντε μου αισθήσεις όλη η ψυχραιμία μου μοιάζει ξένη
μην πατήσεις στον κόσμο των ξένων, μην πατήσεις
κάτι κυλάει μεσ' τις σκιές της νύχτας αναζητώντας μύθους κι απαντήσεις
κατοικώντας σε κλειστοφοβικές κι εσωστρεφείς συνειδήσεις
υπάρχουν κάποιοι που μας κοιτάνε πίσω από δέντρων χαραμάδες
πρόσωπα απ' το παρελθον μα τώρα ψυχικοί φυγάδες κόσμων
ζώντας ανάμεσα μας τα μάτια μας διαπερνούν απαρατήρητα
μόνο και μόνον για να 'ναι παρών στοιχειώνοντας κάθε πολίτη
ο κόσμος τρέχει συνεχώς μπροστά μ' αυτοί μένουν ακίνητοι χρόνια σαν αγάλματα
αναζητώντας καταφύγιο μοναξιάς σ' ερειπωμένα κτήρια κι άστεγα χαλάσματα
απο μικρός είχα πιστέψει στα φαντάσματα
είναι χλωμοί και σιωπηλοί επισκέπτες
εισβάλλοντας τρέφονται τα όνειρά μας εφιάλτες παρτίδες μ' αθάνατους παίχτες
ακολουθώντας ένα υπόγειο με μαρμάρινα σκαλοπάτια
ένα δάχτυλο αχνογραφεί στη σκόνη που 'χει πνίξει τα πλήκτρα με σκοτεινά κομμάτια
περιμένω, μέσα στ' αχανές Έρεβος να πνιγώ, φώτα χλωμά πάνω από ξύλινες κορνίζες
αραχνόκοσμος σε μέγεθος φωλιάς, υπερτροφικής πανφάγας κάμπιας κουκούλι
κατασκευασμένο απο δέρμα και μυς, σαν ανθρώπινο σκιάχτρο
ένα παιδί που βίωσε πέντε ολόκληρα λεπτά την νεκροφάνεια κείτεται στην ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα
τα μάτια των νεκρών είναι γεμάτα χειμώνα γι' αυτό μας φαίνονται λευκά

Ψυχοδράμα - Τρύπια μπάλα



ΔΠΘ

Συμβαίνει μερικές φορές να κάνεις όνειρα
κάτω απ'το απαθες βλέμμα των άψυχων οικοδομημάτων
όταν αποσύρεσαι στο φόντο που χτίζεται μέρα τη μέρα
το νέφος, η ρουτίνα γίνεται επικίνδυνη πολλές φορές
σ'ένα χαρτί γράφω όσα θα'θελα να πω σε κάποιους ασυζητητί
κι άλλοτε μένω σιωπηλός, καπνίζω, χαζεύοντας σε τοίχους ανώνυμα γκραφίτι
σκιτσογραφώντας το κόσμο σε ατάκες Μοντεκριστο και ισοβίτη
μεθυσμένος παράγοντας μουσικής στην αστική υπερκινητικότητα
αποδεκτή κοινώς η προσωπικότητα μπλέκεται με το στρες
κάποιες φορές οδηγείσαι σε ακατανόητες αναζητήσεις
σκέφτεσαι τι είναι αυτό που θες μα αδυνατείς να αποφασίσεις
στέκεσαι δίνοντας το σώμα σου στο στόμα της πόλης
όλα φαίνονται αλλιώτικα μόλις μπεις στον τρόπο σκέψης της
εξαφανίζεσαι υπό την υπόσχεση πως θα επιστρέψεις
όταν αλλάξεις τρόπο, θα πάψει να 'ναι δύσκολο για σένα
μα μη γίνεσαι αφελής, όσα σε κάνουν ν'απορείς
ερμήνευσε τα δεδομένα, έι μη σκέφτεσαι εμένα
το χασίς κρατάει τα μάτια μου ανοιχτά 24 ώρες τη μέρα
αποστηθίζω εικόνες, λόγια, περιστατικά που άλλοτε σκάνε απαρατήρητα στα μάτια μας μπροστά
κι άλλοτε θέλοντας και μη, τράβανε τη προσοχή μας
αποστασιοποιούμαι διακριτικά γιατί στην εποχή μας η φλυαρία έχει περιέργια, σκοτώνει
ο φόβος για τους γύρω μας, μας ωθεί στην επιλογή του να μένουμε μόνοι συχνά
παγώνοντας τις σχέσεις μεταξύ μας καθημερινά, καταλήγουμε ξένοι
τι κι αν μας χωρίζουν τοίχοι βάθους 10 εκατοστών, αδιάβατο το χάσμα λοιπόν
ως μόνος τρόπος επικοινωνίας η τέχνη που παίρνει χιλιάδες πρόσωπα
κι εκφράζεται με κάθε μέσο, σε κάθε δρόμο, μα δε μπορώ να το δέσω
ή να δεσμευτώ από κάθε νομοτεχνη για την τέχνη ανθεκτική στο χρόνο
όσα σ'οδηγούν σε αυτοκαταστροφή
λαμβάνονται μέσω της όρασης και γίνονται τροφή στη ψυχή
χαμηλοκάβαλο και σάλος, χώνοντας κουπλέ κάτω από φθινοπωρινή βροχή ναι
μόνος στη πόλη του κτήνους, με νύχια και με δόντια μένω ζωντανός ακόμα φιλαράκο μου
άκου με, γράφουμε ό,τι ζούμε, κι ό,τι ζούμε γράφουμε με σεβασμό στο δρόμο
μόνιμα δρούμε έχοντας τα μάτια μας ανοιχτά
είναι ένα απ'τα λίγα παιχνίδια που απέμειναν άθικτα
γύρω μας δαίμονες, άγχος κι εμμονές
κάποιοι από μας καταλήγουμε αυτόχειρες, θαμμένοι κάτω από σπαρακτικές φωνές, αδικημένοι
στα χείλη μιας γυναίκας που κουράστηκε να δίνεται σε απρόσωπους κι ανώμαλους, κάφρους του χρήματος
έχοντες αισχρότυπα φεχιτισμού ωθούν 14χρονα να παίζουνε σε τσόντες
πόρνες του χρήματος, πόρνες του κόκκινου φωτός και της καυτής ανάσας σκλάβες, ανώφελο..

Άυλος

ιστορίες τρέλας καθημερινής φθοράς πρώτη σελίδα στο ημερολόγιο μιας γενιάς χαμένη σ'όνειρα
εικόνες μιας ζωής βγαλμένης μέσα απ'τη κοιλιά μιας νοσηρής υπάρξεως χρώματα
ωχρά σ'έναν καμβά, τοπίο κόλαση
λεπτομέρειες γέννησης μοτίβο οτι κι αν κρυβω θα βρεθει κλεισμένο μες στο χρυσαφένιο κήπο
ρήγμα, νέο κενό παλμού στο φως του φεγγαριού μορφή νεκρού φωνή εξόντωση κακού της νύχτας κάλεσμα
στην ένωση νεκρά στοιχεία δράσης, αντιφάσεις της οντότητας, αλλοίωση πραγματικότητας
βία, ωμές σκηνές, χαραγμένη σε παιδικές ψυχές
αθώα χρόνια πίσω, προσπαθώ να ξαναζήσω κι ας σβήσω
συμβιβασμός με ερινύες, δαίμονες της σκέψης μας σκονταφτωντας αντλούν απ'το σκοτάδι φίλος
στο μαρμάρινο κόσμο, ψυχές το πόνο κάνουν ποίηση
εξιστορώντας της κάθε ζωής του δρόμου καθ'εικόνα κι ομοίωση, αλλοίωση,
βίωση, γείωση, θεσμός, καπνός, αναζήτηση
πάλι με τη ψεύτρα, παίδες όρκους παραμένει στην αγνότητα προσκολημένη
όμως τα βλέμματα, λόγια, νοθευμένες νύχτες μείναν στην ανάμνηση κρατώντας
κλαίει ο νόμος, ο φόβος, νόμος, αντίδραση σε σκοτεινή εξουσία
ορθά, κοφτά, εκφέροντας λέξεις και λόγια ψάχνοντας ουσία
κατανόηση κόσμου κι αναθεώρηση, μετά κενό, χαμένος σ'όλα αυτά που ίσως
δυστυχώς ξαναβιώσω το '89, γυρνάει στο μυαλό μου ακόμα
αρρωστημένη αγάπη ένιωσα και νιώθω ακόμα
2 ψυχές σαν χρόνος, σπίτι στοιχειωμένο απ'τη σιγή
κατάρες, ψίθυροι, για τα παιδικά χρόνια που φύγαν τέλος
τέλος άνθρωπος χαμένος μέσα στου στοχασμού
θανάτου όψη πιο κοντά ζυγώνει
διαφυγη απ'τη χημική ουτοπία
μα συγχρωμένοι μέσα στο παραμυθι, διωγμένοι από το κόσμο
ξένος μέσα στο ίδιο σπίτι που μεγάλωσα
ξένο και το φως που μπαίνει απ'το παράθυρό μου
γκρίζα φυλακή εκεί που κατοικεί το δεύτερο εγώ μου..


Ταυτισμένος Λάθος

η σάρκα μου λιώνει όπως το κερί δραματικά
κι απ'τον ιδρώτα δε μπορεί να πήξει το κερί που σβήνει
μια κάννη στο κεφάλι μου, τελειώνει η λογική δε ξέρω λοιπόν τι θα γίνει
τι θ'απογίνει κι από την επίδραση του μίσους, με ίσους όρους, με κάποιο τρόπο ίσως
ν'αλλάξω γνώμη, το μόνο πράγμα που ποτέ δε θα κανα θα'ταν να ζήταγα εγώ συγγνώμη
από που και να πάθω δικό μου εγκέφαλο δε θα ζήτηγα ποτέ τη γνώμη
μπορεί σ'όλη μου τη ζωή να μην είχα ρωτήσει ποτέ για να πάρω κάτι
να 'μουν ψεύτικος που τον καταλαβαν νωρίς
πως πολλοί με πρόδωσαν και έτσι τους γύρισα εγώ πλάτη
κι όμως από τα έγκατα του κόσμου κατάφερα και γύρισα
βρήκα ελπίδα κι έτσι χαρακτήρισα τον εαυτό μου λάθος, ταυτισμένος λάθος
ζήσε με πάθος, παίξε με πόνο, χαμένο παιδί και υψωνω παλι τον τονο
αναρωτιέμαι για το αν θα διαπράξω το φόνο που ετοιμώνω
συμβαδίζοντας στη πόλη που βαδίζει και οπλίζει, γυρίζει, γεμίζει και γεια σου..


Αλλοπρόσαλλος

λίγο πριν αποκοπώ απ'το δεδομένο μου αφορισμένες μεσω εξ'αιματος
εναλλακτικες μου μάρτυρες τα αδέρφια μου
και οι εχθροί μου έρπονται φιλόδοξα αμφισβητώντας
θεέ μου μην αφήνεις τόσο μίσος να πατήσει μέσα μου
ήδη έχω αρχίσει να νιώθω τη παραμόρφωση στον έσω μου έντονα
πρέπει να, πρέπει τι?
το μυαλό δουλεύει ασταμάτητα μ'αποτέλεσμα να κουράζεται η ψυχή
μα ίσως εκεί όπου δε τολμάει η καρδιά του κάθε κριτή μου να 'ρθει πιο κοντά
γαμημένοι ακόμα και νεκρός αξίζω πιο πολλά για μένα
ξεκόλλα, αποδοχή του αμαρτωλού
ποτέ μου δεν έδωσα αγάπη που μέσα της έκρυβε φόλα
μωρή γαμιόλα, έρμαιο ακαταναλωτο, νιώθεις και νιώθω
κάνω το κόσμο μου νόθο, νιώθω, για να μην το αποδεχτώ
μόνο κάτι που για μένα αξίζει πιο πολύ
νηφάλιο δέκτη μόνο να με κρατήσει λίγο ακόμα
λίγο πριν η σάρκα μου γίνει ένα με το χώμα
τρύπια μπάλα, τρύπιο μυαλό, κάννη στραμμένη στο δικό μου κρόταφο
μην απορείς, επέλεξε αν θα ζήσεις ή αν θα εκδικηθείς
μονάχα ό,τι είναι να κάνεις κάντο νωρίς, γιατί απλά..


ΔΠΘ

υπάρχουν πούστηδες παντού, πάντα θα υπάρχουν πούστηδες και τσάτσοι
ρουφιάνοι στη διαφθορά και οι μπάτσοι πίνοντας ντουμάνι
μικροπωλητές, άνεργοι, άστεγοι, ζητιάνοι
τρελοί ποιητές απελπισμένοι αναζητώντας τη λύτρωση σε μια σιωπηλή κάννη κι απόηχος μένει
λερώνοντας τους τοίχους μ'ό,τι σκότωσε τη σκέψη σου
κομμάτια το μυαλό σου μα το στόμα σου εν κινηση μένει, τρέμει και στο τέλος πεθαίνει
πηγή τροφής για αμφίποδα παράσιτα
χάρτινα τοπία μέσα από σπασμένα παράθυρα
στην έμπνευση ματσώνω βρωμιά, διαφθορά
για παρανόμους όπως σπρώχνονται πουτάνες και ναρκωτικά στη πιάτσα
απαρατηρητος ο δρόμος της βίας στη ράτσα
γίνομαι οπαδός και γράφω με πρησμένη από ξύλο τη φάτσα
μένω ανασφαλής στη τσιμεντένια αγκαλιά της πόλης μας
όλα τα δοκίμασα, θυσίασα τον εαυτό μου για να γράφω τραγούδια
μέσα από αυτά μου τα τραγούδια ωρίμασα
το κράτησα χαμηλά, ποτέ μου δεν το ατίμασα
πείνασα, μίσησα, έκλαψα, χτύπησα κεφάλι και σώμα στο τοίχο
θέλησα να γίνω εμπειρογνώμος πριν γράψω τον οποιονδήποτε στίχο
φίλε στ'αρχίδια μου οι κακές συνήθειες
μέρος του promotion είναι απλή διαφήμιση
όταν το ραπ παύει να βγαίνει στο δρόμο, παύει να λέγεται ραπ, αφού αποτελεί δυσφημιση
τρύπια μπάλα, το ζω και το γράφω, εκπροσωπόντας το παιχνίδι αυτό στο κύκλο το υπογράφω
σαν το φρικιό μου μέσα, ανοίγω τάφο κανοντας το λιγο
γνωριζοντας καλα πως στη κατάληξη θα σκάσουν τα μυαλά μου
την αχνίδα στο τοίχο μ'αίμα
συμβαίνει μερικές φορές να κάνεις όνειρα, τρύπια μπάλα...

Dust Rhymes - Ό,τι αγαπώ το καταστρέφω



Νοιώθω να πέφτω
ό,τι αγαπώ το καταστρέφω
δε κουράστικα ν' αντέχω μα βαρέθηκα ν'απέχω
βγαίνω έξω να τελειώσω ό,τι είχα αρχίσει παλιά
τη βόλτα ενός τέλους σε στιχουργικά στενά
πόσο καιρό μετά, δε το μετράω ειλικρινά
πίστευα δε σ'είχα ανάγκη, είχα τα χέρια μου κλειστά

με διαφορά ενός χρόνου και κάτι
κατάλαβα τη διαφορά, να σ'αγαπάνε απ'την αγάπη
νομίζω είναι πολλά τα πεθαμένα χαρτιά
είναι πολλές οι λέξεις που ζητάν συντροφιά
ίσως φταίω και εγώ που ίσως τις αγάπησα
και πριν τις καταστρέψω, να με αφήσουν άφησα
καταλαβαίνεις η σιωπή μου, νοιώθεις και τα λόγια μου
εδώ πεθαίνω, γυρνάω πίσω στα υπόγεια μου
Θέλω τα πάντα να γίνουνε φώς μ´ενα σκοτάδι που μόνος οδηγός
γίνεται ο δρόμος που υπάρχω
Φοβάμαι αντιδρώ σε κάθε τι όπου μυρίζει φυγή
δέσαμε το τέλος μας με την αρχή
πέσαμε κάθε μας πτώση μια πληγή
και εμείς εκεί με βλέμμα καρφωμένο
σα παιδί που αυτοκτονεί μαζί με τα όνειρα του μιά σιγή
Να είσαι εκεί να ακροβατήσεις(x2)
μή βιαστείς να με μισήσεις
γιατί με μίσησα σε όλες μου τις αισθήσεις
κοίτα μονάχα την αγάπη να κρατήσεις.

Είναι τα μάτια δεμένα, σκανδάλη το βλέμμα
ψάχνω εμένα μέσα σε στιγμές φωτογραφίες και εσένα
πάλι θα'μαι εκεί, όχι δε θα'χω κρυφτεί
απλά εγώ ονομάζω άγριο, ότι λέτε διαδρομή(x2)

Ό,τι αγαπώ το καταστρέφω

Δεύτερο μέρος και απώλεια μυρίζει στάχτη
ό,τι αγαπώ το καταστρέφω θα καταστρέφω
έτσι απέχω έτσι αντέχω
τώρα βάζω σε αναμνήσεις άνω τελεία
συνεχίζω να καίω τα όνειρα μου με μανία
κάτω απο όξινη βροχή να αυτοκτονεί η κάθε σκέψη λογική
και το παράλογο ν'ανοίγει τα φτερά του
έτσι με βρήκα, είχα στα χέρια μου πιστόλι αντί να'χω πυξίδα
είχα ελπίδα για ασπίδα, είχα τον κόσμο αγκαλιά
αντί να έχω τα φτερά να τον πετάξω
είχα τα όνειρα συντροφιά και με μερικά να τα μοιράζω
όχι να πλέω μες στις σκέψεις και ν'αλλάζω
είχα λόγο να μην κοιμάμαι μες τα βράδυα
και να γνωρίζω τα σκοτάδια πιο καλά και απο μένα
αποθυμένα που κρατάνε όσο κρατάει ένα βλέμμα
έτσι αντέχω...

Ό,τι αγαπώ το καταστρέφω...

Είναι τα μάτια δεμένα, σκανδάλη το βλέμμα
ψάχνω εμένα μέσα σε στιγμές φωτογραφίες και εσένα
πάλι θα'μαι εκεί, όχι δε θα'χω κρυφτεί
απλά εγώ ονομάζω άγριο, ότι λέτε διαδρομή(x2)

Ό,τι αγαπώ το καταστρέφω...

Άυλος & ΔΠΘ - Λευκό σύστημα



Άυλος

μήνες εφτά, κηδεία στα αστικά κελιά φορτία
μες το κλήρο, αρρώστεια, εγκλεισμός, βουβό τοπίο
σ'ενα πλήρωμα, χρονικό αποτέλεσμα
χορήγηση ιατρικής καταστολής σα κέρασμα
κρεβάτι, δέσιμο, οργάνωση για ντου και πέσιμο
αδύναμες ψυχές στα καθαρκτήρια
σε κρατικά σφαγεία συνειδήσεων, εγκλεισμός
κι οργή συσσωρευμένη
νύχτες που η σκέψη παρεκλίνει
λευκό σύστημα κοινώς μαντρώματα
ο μόνος στόχος είναι να φιμώσουν στόματα
γιατροί, νοσηλευτές και περιτώματα
φαρμακωμένα σώματα, ηλεκτροσόκ, πειράματα,
ζωής συνθήκες γάμα τα
κουμπώματα, μνήμες νεκρές,παράθυρα με κάγκελα
στραβώματα, μερες πάνω στη σάρκα χαρακιές
μόνο για μέτρημα, ώρες βουβές
σκαλώματα με αναποδιές και πετζετιές
που να τα λες
αμέτρητες σκέψεις, φρίκες και πλάνα διαφυγής
μα εδώ που μπήκες δύσκολα θα βγεις
κι έτσι γυρίζει ο κύκλος, ξημερώματα
πεθαίνεις ξαφνικά και ανασταίνεσαι
στο ίδιο περιβάλλον υπνοβάτες περιφέρονται άβουλα
καθρέφτες, μάτια άδεια, στόματα ραμμένα, ερημιά
υπάρχει φόβος εκεί έξω
θα μείνω στο κλουβί μου κι όσο αντέξω

ΔΠΘ

η φυλακή μου, εικονικό παρασκεύασμα
ένα φανταστικό καταφύγιο
όπου εκεί βρίσκω την επιθυμητή μου γαλήνη
στο κλουβί, που φέρω βόλτες σαν αγρίμι
πριν το τέλος άλλος ένας κύκλος κλείνει
είν' η σιωπή σου που λέει πολλά
πιο πολλά κι απ'όσα το στόμα
πεδίο πειραματισμού το σώμα
ξέφυγα χαζεύοντας τον ουρανό ν'αλλάζει χρώμα
κάτοικος 07, διανύω πορείες σε μια άγνωστη πολιτεία
καινούρια πιάτσα, γνωστη πελατεία
κι είπα να βάλω τελεία
κόψω ποτέ τις παρεκτροπές και πιάσω ευθεία
καμμένα οχήματα, τζάμια σπασμένα, σηκωσαν τα φαρμακεία
περνώ τις νύχτες μου συντροφιά εγώ με τη φοβία
αν είχα μια ευχή θα πρόσεχα τι είναι αυτό που θέλω να πάρω
πως καταλήγει σε χάλι μια κατάσταση
ζεις κι εσύ μαζί της μια αρρωστημένη παράσταση
θολώνει το τρίτο οπτικό μέσο
ένα λεπτό φτάνει τον κόμπο να δέσω
να πέσω με τα μάτια κλειστά
νεκρός θα τους αρέσω
μα δε παίζει τέτοιο σενάριο
το μυαλό μου ν'αλλέσω
έχω την επιθυμία να γίνω αυτός που ήδη είμαι στη παραφωνία
ο έξω απ'εδώ τριγυρν' απ'το σούρουπ' ως την αυγή στη συνοικία
θερίζει ψυχές άτυχες
είναι το γεγονός πως έχεις συνήθειες κακές
σκοτεινές εκδοχές που πηγάζουν μέσα από πληγές
που στο δέρμα σου ανοίγονται
μα δε βαριέσαι, όλα για κάποιο λόγο στη τελική γίνονται
μπορείς να ξεχωρίσεις τους δειλούς
είναι αυτοί που δε φαίνονται γιατί απλά κρύβονται
σα φίδια, γύρω απ'το ίδιο τους το σώμα να τιλύγονται
γύρω μας, χιλιάδες σκοτεινά μονοπάτια
πλαστικά σώματα, γυάλινα μάτια
ανθρώπινα μέλη, σάρκας κομμάτια
τις νύχτες άρπαγα ως εκεί που ο κήπος της εδέμ έχει πνιγεί στ'αγκάθια
το βρέφος θυσια για την Μορμωωώ
το δέντρο μάτωσε όταν χαράξαμε τον κορμό
μόνο μόνος μου πολεμώ

ρεφραιν

είναι μακριά, ο κόσμος γύρω μας πάγωσε
μα δεν είναι αργά, μια σκέψη αρκεί μονάχα
για να σπάσεις τα δεσμά
χαμένη αλήθεια, η λογική που ζεις κι ακολουθείς πιστά
τυφλός σ'αρρωστημένα παραμύθια

Detro - Είσαι εντάξει



Λόγος ημών είναι η ραπ μας, λόγος μας ολόκληρη η γενιά μας
οι hip-hop hooligans του '98 ειναι damage
μες το πυκνοσύστημα υπνωτιστής που θέλει
να κατασπαράξει εμάς και τα παιδιά μας
είμαστε αντιμέτωποι με το φασιστικό μέτωπο του κράτους κέντρο
πυρήνας δύναμης πάντα ο Detro
πάντα γεμάτο μουσκέτο, πάντα χωρίς μάσκα μες στο πανικό της συμπλοκής αντέχω
εκπροσωπώ Βύρωνα και Έβρο
κι είμαι το 50 απ' το 100 τοις εκατό αγνό, κακόφημο ντουέτο
ο δρόμος που μεγάλωσα μένει ακόμα γκέτο
μέσα στη καρδιά της πόλης χτυπά ακόμα με νεύρο
μέσα σ'ένα σάπιο έθνος
το μάυρο βέλος μπήκε σε τροχιά, τροχιά θανάτου δίχως τέλος
ποιος είναι υπαίτιος και τέλος, ποιός τέλος θα δώσει
ο δρόμος θέλει ν'ανασσάνει ο γαμημένος
οι μπάτσοι δένουνε τους πάντες
με την εξουσία στο χέρι
και οι βλάκες γίνονται άντρες
οι παιδικοί σου φίλοι που αλητεύατε σε μάντρες
αλλάξανε τ'όνομά τους από κολλητοί σε άκρες
μόνο στάχτες από αναμνήσεις και χαμένες αγάπες
να συγκινήσεις το φρικιό μέσα σου
κάθε μέρα μοιάζει με τη μέρα της κρίσης
θες ένα λόγο για να ζήσεις, μέσα σου ψάξε για απαντήσεις
μέσα σου ψάξε τις απαντήσεις

σ'όσους ξεχάσανε, σ'όσους δε ξεχνάνε ποτέ
γιατί δε στρέφουν το κεφάλι όταν βλέπουν την αλήθεια εδώ έξω
εδώ έξω που σε βλέπω και με βλέπεις μα δε νοιάζεσαι παρά μόνο για σένα
κι αλλάζεις δρόμο, αλλάζεις πρόσωπο και δέρμα
μα δε μπορείς ν'αλλάξεις και μένα..

εδώ ο χρόνος τρέχει γρήγορα
τα ναρκωτικά μες στο μυαλό και τα μυαλά πια μη εφήμερα
από το αύριο στο σήμερα
απ'τον αφανισμό του είδους μας στην τελευταία ευκαιρία
ν'αλλάξουμε κάτι πριν όλα να γίνουνε στάχτη
είναι μάχη δίχως σύνορα και όρια χρόνου
μόρια πόνου, τα μικρόβια συμπόνιας κι αγάπης μέσα στο αίμα
εξοντώνουν το λαιμό, σαν φίδια κόβουν
πίστεψέ το, όσο καλό και να σου φαίνεται, τόσο εύκολο σκοτώνει
κι αν θες να επιβιώσεις, τότε ακολούθησέ το
μη ρωτήσεις ποτέ σου το γιατι
κάποιος αδελφός μια μέρα ήρθε και σου κάρφωσε τη πλάτη
ο θάνατός σου η ζωή μου
στη τιμή μου όμως για το θάνατο κάποιων δίνω και τη ζωή μου
γαμημένα, χέρια από βέρια πρέζας λερωμένα, μωρά πουλημένα
Γ.Α.Δ.Α, Ελλάδα, τάγματα νέων παιδιών σε πόλεμο σταλμένα
είναι τρέλα, κι η τρέλα δε πάει στα βουνά
γι'αυτό όσο προλαβαίνεις πούστη χαμογέλα, ερχόμαστε για σένα

Άυλος - Μίζερες Μέρες



μίζερες μέρες, ηλιόλουστες, μα στη ψυχή χειμώνας, κρύο
γυρνώντας μες στο αφιλόξενο αστικό ψυχιατρείο
μοναξιές περιπλανώμενες, ανάγκης συντροφιάς
και κατανόησης μες στην απελπισία μου
τσιγάρα, ακουστικά, παρέα στη γύρα μου
ρε φίλε να σου πω την αμαρτία μου
δε νιώθω πια κουράστηκα, τι να σου πρωτοπώ μέσα σε δυό τετράστιχα
βαρέθηκα να σκέφτομαι που έσφαλα
γεννήθηκα σε χρόνια ψεύτικα
κι αυτό αρκεί στην εποχή που λύγισαν κι οι δυνατοί
πορεύομαι ανάμεσα σε μαχητές εναπομείναντες της πόλης
ήρωες αφανείς, κουρέλια στο μυαλό μου
κυβερνάει η απογοήτευση κι η τρέλα
τους βαρέθηκα, στο αδιέξοδο που λέξεις, λόγια, χάνουν κάθε σημασία
αρρωστημένες καταστάσεις, περασμένα μεγαλεία
χάθηκε ο ρομαντισμός κι όλοι εθιστήκαμε στη βία
στης εσωστρέφειας τα λημέρια, όπου χάνεται η ουσία
μια ζωή σαν παρωδία
θέλω πίσω την χαμένη μου ευτυχία κι ηρεμία
μόνο στρες και στη καρδιά μου αρρυθμία, παγωνιά
μέρες μίζερες κι ανώφελα να ψάχνω τη ζεστή της αγκαλιά
κι αναζητώ τ'αδέρφια μου έστω για ν'ακούσω για μια τελευταία φορά
προτού το σκότος με καλύψει και χαθώ παντοτινά στο πουθενά..

Detro - Θλιμμένες εικόνες




Είδα στα μάτια σου το φως
το φως εκείνο που 'βγαζαν τα δικά μου κάθε φορά που 'μενα μοναχός
ανέπαφος από αυτά που σε τάφο με 'θέλαν
να σκάω όπου σκάω με σκουφιά και με καπέλα
την τρέλα του ιμπερεαλισμού
να βγάζω προς τα έξω σε κάθε φάση αυτοσχεδιασμού
με υψηλών ρίχτερ σεισμού ταυτισμένο έχω το στίχο μου
στραβές ματιές σ' αυτόν που τις ρίχνει σε κάθε φίλο μου
κι αν ψάξεις θα δεις πως είναι λίγοι
και θα δεις πως κάποιοι απ' αυτούς ονομάστηκαν λύκοι
κι άλλοι έτσι αυτοαποκαλέστηκαν και η βλακεία τους με πνίγει
η φωνή μου θα πάψει όταν η ανάσα μου θ' ανοίγει
φτερά και στο πουθενά θα καταλήγει
εκεί που η λύπη με το διάβολο υπέγραψε συνθήκη
κάθε όμορφη στιγμή που μου ανήκει να μην αγγίζει
στο αλκοόλ όταν χάνομαι να με περιτριγυρίζει
να μη βλέπει ο Νίκος τη θλιμμένη του εικόνα όταν καθρέφτη αντικρίζει
πονάω γιατί ξέρω τι φταίει κι έγινε ο κόσμος σκοτεινός
ρέμα ξωπίσω μας και μπρος γκρεμός
ποιος είν' αυτός που θα μου πει εάν είμαι σωστός
ποιος είν' αυτός που θα ζητήσει από 'μενα flows, τι να τα κάνω
πατώ στα πόδια μου κι εκεί που περπατώ από κάτω νιώθω το έδαφος να χάνω
προσπαθώ από ένα χέρι να πιαστώ μα δε το φτάνω
ελεύθερη πτώση στο άγνωστο, βλέποντας δαίμονες τριγύρω να πετάνε
για το τι θα βρω στον πάτο δε φοβάμαι
ευχή στο μαύρο άστρο που εκείνοι που ξέρουν που είναι, είναι εκείνοι που το ξέρουν πραγματικά
είναι εκείνοι που στα τρομακτικά ζωντανά όνειρα μου
στην άκρη τον φόβο τους κάνουν και στέκονται κοντά μου
να 'μου για τη hiphop αδελφότητα σας
απέχουμε πολύ απ' την πραγματικότητα σας
όταν κοιμάστε γυρνάμε έξω στους δρόμους,πολεμάμε
γιατί αυτά θα μου μείνουν για να 'χω να θυμάμαι
και τα όνειρα που κάναμε σε κανένα δε τα χρωστάμε
ψηλά πετάμε μάγκα με ηθικό λυσσασμένο
μένω ζωντανός ακόμα, με ύφος λυπημένο
κάτι με κρατάει όμως εδώ στη Γη των κολασμένων
ίσως καταραμένος, γι' αυτό και μένω στην πόλη του χάους,μένος
μια κοπέλα και οι σκέψεις μόνη συντροφιά
στερήθηκα πολύ της ζωής μου την ομορφιά
όμως ένα προς ένα έσβησα όλα τ' άσχημα κρετίνε
αν είσαι ΟΚ, δίπλα μου μείνε, στήριγμα γίνε
για να μη μετανιώσω που εκείνες τις σκιές απ' το δωμάτιο μου έδιωξα
εκείνες που για καιρό μου μιλούσαν και τις ένιωσα
που δίπλα μου ήταν όταν το θέλησα, κατέληξα
μόνος μου να μιλάω ποτήρια να σπάω
γιατί νόμιζα πως το χέρι κάποιου φίλου μου ακουμπάω, παραπατάω
πέφτω στο κρεβάτι και βυθίζομαι σ' έναν ωκεανό γεμάτο εφιάλτες
γεμάτο φρικιαστικές εικόνες θανάτου, οφθαλμαπάτες
δεν έχω γι' αυτό με χαμόγελο δε θα με δεις ποτέ, και θα με βρεις
ξάγρυπνος να μένω αν ποτέ δίπλα μου κοιμηθείς
δεν σου ζητώ να μη με λυπηθείς, ίσως αξίζω
δαίμονες στο κρεβάτι του πόνου τα βράδια να αντιμετωπίζω
μα ελπίζω πως θα γίνω χαμογελαστό προσωπείο για να καλύψω
τη θλίψη που μέσα στα μάτια σου αντικρίζω
κι ας σ' έχω δει σε μια φωτογραφία μόνο
με το να περιμένω να σ' αντικρίσω έμαθα να εκτιμώ το χρόνο
θέλω να 'χω φόντο μόνο τη νύχτα εσύ και 'γω
σ' ένα βουνό δάκρυ στα μάτια και από το στόμα ουρλιαχτό σκληρό
όπως μάθαμε να επιβιώνουμε σε τούτη τη ζωή
νιώσε με ως την τελευταία μου πνοή
να είσαι εκεί κάνω ευχή απ' την καρδιά μου
να είσαι εκεί με όλα τα παιδιά μου

ΔΠΘ feat. Αλλοπρόσαλλος - Κάθε φορά που αλλάζω πρόσωπο




ΔΠΘ:

Έρχομαι μέσα από καπνούς
κρύβομαι απ'το φως
επιθετικός προς όλους αυτούς τους εκτός
εξελισσόμένος συνεχώς, είμαι νος
είμαι ανερχόμενος θάνατος
κ είναι ο κόσμος που μας περιβάλλει σκοτεινός σα βάλτος
αλληγορικός αποπροσανατολισμός
ποίηση τε και μουσική είναι δεσμός
ο θεσμός υπόθεση προσωπική
διατυπώνω την αντιφατική πραγματικότητα
ίσα που κρατιέμαι ορθός εξοθώντας ομώτητα
απ'την Ψυχοδράμα αδελφότητα
ΔΠΘ καυτές ανάσες στο μικρόφωνο
με πιάνει τσίτα, έι
στον εγκέφαλο μου εισερχόμενοι θυρευτές κυττάρων
κατευνάζω το ανεξάρτητο σώμα που τείνει στο να αυτοκαταστραφεί
την ίδια φορά μέχρι να βγάλει την πρώτη στροφή
τείνει για να αναζητήσει τροφή
στην επιστροφή, νιώθεις την αποστροφή του ατόμου
που μισεί την ίδια του τη σάρκα
κυλάει σαν αίμα
αλλάζει μάρκα γιατί δεν γουστάρει το λαϊκό μας δέρμα
μ'ένα βλέμμα εκδήλωσης μίσους
ανήκω στη γενιά που θηρίο τέλεσε τις εφτά ψυχολογικές αφίσες
όταν γέρνω μπροστά ξαπλώνω πίσω
δίνω λίγο χρόνο στον εαυτό μου
θέλω να ηρεμήσω
μα δεν μ'αφήνουν εκείνοι
αδιαφορία σ'αυτόν που θα με κρίνει
μαθαίνω πως μούφα την πίνει
υποτυπώδης στίχο στο τετράδιο γράφω
ό,τι ατόφιο μου 'χει μείνει
και δεν σέβομαι κανέναν πούστη πέρα απ'τον εαυτό μου και τα αδέρφια μου
με πιάνεις?
ό,τι σε φράγκα και φήμη κερδίζεις σε υπόληψη χάνεις
για μένα κανένας πια
μέσα απο τόση οχλαγωγία διάλεξα οικιοθελώς την μοναξιά
σαν άσημος κομπάρσος σε μικρού μήκους ταινία
και η ίδια ταινία ξανά, βαρέθηκα
θέλω να το τραβήξω ως το τέλος όπως αντρίκια υποσχέθηκα
φως, σκοτάδι, διαδοχή με μέσο πρόσβασης
το αίμα κυλάει βροχή στις υπόγειες διαβάσεις
σαν να πέφτω σε κώμα
με αυτό ταξιδεύω σε άλλες διαστάσεις
ζωντανός ακόμα
πες μου όσο το που είσαι πρόθυμος να φτάσεις πάνοπλος
εκονικά, υποτονικά
σερβίρω στίχους αρρωστημένης συνείδησης σε κάθε ξεπουλημένη κλίκα
μα δε βρήκα πολλούς που να το εκπροσωπούν σαν τον ΔΠΘ
είναι μίζεροι πλασάροντας στίχους παλιούς σε freestyle εκδοχές
φοβούμενοι την ήττα
βγες απ'τη φωλιά σου δειλέ και με δέος κοίτα
07 απ'τον υπόγειο σταθμό. άλυτα σκυλιά
λυσσασμένοι χειμώνες
στης πόλης το στόμα μπαίνω σε επικίνδυνο ρυθμό
τον πούλο φιλόδοξη βρώμα
το hip hop δεν πέθανε εντελώς υπάρχει λίγο ζωντανό στους δρόμους ακόμα
κ αυτό που νιώθεις δίχως φόβο και πάθος αυθόρμητα πες το
μα μη μου λες πως είσαι πρωτοπόρος σ'ένα εξελιγμένο πρωτότυπο ραπ μανιφέστο
είναι βλακεία
αλλάζω πρόσωπο και πάλι περνάω φωνή στα ηχεία
βγάζοντας κάθε παιδικής απωθημένο μου φοβία
με βία γεννήσαμε βία
παράδειγμα προς αποφυγήν
είχε επιπτώσεις στην εφηβική ψυχολογία
παράγωντας επιθετικότητα δίχως αιτία
το ραπ ως ορόσημο αυτοσεβασμού άλλοτε
κ άλλοτε το οδηγώ στο χείλος του γκρεμού
με σκέψη θοώμένη μπροστά στο μικρόφωνο
δεν αφήνω ανάσα να πάει χαμένη
το βλέμμα μου υψώνω, ποτέ μου νηφάλιος
αγορεύω βουτηγμένος στην κρεπάλη
οσότου να πιάσω το τέρμα, πάτα τη σκανδάλη
μην σκεφτείς καθόλου
σε τέτοιες περιπτώσεις λέμε η τέχνη μας αναμφισβήτητα αποτελεί
έργο του διαβόλου
μα δεν πιάστηκα απ'τα κέρατα του προκειμένου να αποκτήσω φήμη
πεθαίνω για λίγα λεπτά με σκοπό να κρατήσω ζωντανό το αγρίμι
που μέσα μου κραυγάζει σαν δαίμονας
άγνωστος χειμώνας
άγνωστος χειμώνας
1/9 και 83
μ'άφησαν έρμαιο της τύχης μου σ'ένα πλανήτη γεμάτο θηρία
νικάς, χάνεις, μένεις συνεχώς με την ίδια πορεία
πόσα πρόσωπα κοιτάζουνε και ακούν με δυσπιστία
όλα όσα μέσα απ'την τέχνη σου κάνεις, ναι
εισπράτεις την αμφισβήτηση αν είναι ριζοσπαστικός ο τρόπος που θες να πεθάνεις
μην ακούγεσαι, σώπα, είδα κάτι το αλλόκοτο να μ'ακολουθεί μα δε σου το πα
και να 'μαι, μπροστά μου το ανοιχτό μικρόφωνο
πίσω μου όλα εκείνα που ακόμα φοβάμαι
είμαι όλα αυτά που κάποιοι δεν θα 'θελαν να 'μαι
ΕΛ187 aka ΔΠΘ
Ψυχοδράμα όταν πετάμε
στο γκρίζο. ορίζοντα, καταθέτωντας όνειρα
μίσος απλώνεται ολόγυρα, πρόσεξε με
κάθε φορά που αλλάζω πρόσωπο θυμίζω αγρίμι υπό αιχμαλωσία
κοίταξε με, με θες? θα μ'έχεις
στην αλλόκοτη έκφραση της μουσικής
συνεχής κατανάλωση ναρκωτικών οδηγώντας την εγκληματικότητα
στην αλλόγιστη χρήση των σιδερικών
τα αποτυπώματα φαίνονται ακόμα στην ταυτότητα ηθών
ασφάλεια, με τέτοιου είδους φύλαξη νιώθω ανασφάλεια
και επιστρέφω σε μένα, είμαι ο μόνος που θα με υπερασπιστεί
για αυτό το λόγο και δεν εμπιστεύομαι κανένα
ήμουν αρκετά σαφής?
σ'εκείνους που δεν ξέρουν πως το ραπ είναι θέμα επαφής, θέμα αποστροφής
κοινωνικής συναστροφής και θα δεις
πως κ ο θεός φοβέρα θέλει για να αρχίσει να ρίχνει ευχές
μου'παν πως όσοι φοβούνται κρύβονται πίσω απο δανεικές προσευχές
(πες) αν είσαι πρόθυμος να μείνεις, αν ξηγήσαι σωστός κ ειλικρινής
απέναντι σε αυτό που κάνουμε
μη συνεχής αγώνας αντοχής
της απειροελάχιστης απόστασης που διαχωρίζει σώμα απο ψυχή
δράμα σε μια δραματική εποχή
αδύνατη είναι η όποια ανακωχή
κ όλα μου φαίνονται άσκοπα πάλι
σαν κακόγουστη φάρσα μέσα από καπνούς
ζάλη υπό το βλέμμα του κόσμου
συνηθίζω να κάνω όσα δεν κάνουν οι άλλοι
αντιστοίχος, κ ο δικός μου σε μια βολική στιγμή
έχω μπει σε κατάσταση άλλη
κ η συνείδηση μου φωνάζει με τόνο ηγετικό
στο τοίχο να σπάσω το ήδη σπασμένο μου κεφάλι
ναρκωτικό για πάσης φύσεως ξενερώματα
παραμένω ατόφιος έπειτα απο χιλιάδες πισώπλατα καρφώματα
ξέρω. εχω μάθει να επιβιώνω κ ίσως να τα καταφέρω
τρελό θηρίο, στης πόλης το γεμάτο ζωή κοιμητήριο

Αλλοπρόσαλλος:

Θολώνω όσο μεγαλώνω, ρίμες πένα, μουσικές, μικρόφωνα
δολοφονώ ό,τι τον εαυτό μου προσεγγίζει κ είναι ψεύτικο
δύσκολο εώς ακατόρθοτο
μα προσπαθώ όσο νιώθω πως υπάρχει ακόμα κάτι αληθινό
τόσο όσο το αίμα που κυλά
μες στις φλέβες μας από παιδιά
κάναμε όνειρα απ'τα χαμηλά
κ ακόμα το κρατάμε
ό,τι μας κάνει αληθινούς δεν ξεχνάμε
για αυτό πετάμε


ΔΠΘ:

Αφιερωμένο σε σένα αδελφε, ξέρω πως ζεις εκεί ψηλά και βλέπεις.

Μουσικοί Ισοβίτες feat. ΔΠΘ - Στους δρόμους




Κριτής:

Ονείρων θαμώνες πήραν τα αισθήματα μας, τους βάλαν κανόνες
και τα βγάλανε στη γύρα σαν πόρνες
να τα πηδήξουν ή να τα σκοτώσουν, τι προτιμάς;
στην Ελλάς τους 2006 κάτσε πούτσο να φας, μπας
και πας λίγο μπροστά, γιατί η ηλιθιότητα πλέον μαζεύει ποσοστά
και απ'των ρεπόρτερ τα φλας, καθώς γίνεσαι υπόδειγμα μόνο αν τ' ακουμπάς
και αν ντύνεσαι ακριβά, γιατί η ωραία εμφάνιση έγινε το κλειδί στην πόρτα
που σε οδηγεί ψηλά, μιλώντας πάντα κοινωνικά γιατί ηθικά παίζουν πολλά
άσ' το για άλλη φορά ή βγάλε τον εαυτό σου ψεύτη
νιώθεις άλλος, μα το ίδιο πρόσωπο στον καθρέφτη
το ίδιο μυαλό απ' άχυρο,
περιμένεις κάθε μέρα μέχρι να σου ρίξουν άκυρο
και δεν κουνιέσαι, δε μιλάς, πεθαίνεις ακριβώς όπως την ώρα που γεννιέσαι,
μεσ' τα αίματα, τώρα πια σε έμαθα και ξέρω πως για τα λεφτά γαμιέσαι
άνθρωπε με ευκολία, μου το 'πε η ίδια η ζωή δε το 'δα σε βιβλία
αυτά μου πρόσφεραν μόνο υπνηλία, έγινα λεία στα σχολεία
για να με καθηλώσουν σε θρανία
τόσα ανούσια χρόνια να χάνω τον καιρό μου με μοναδικό σκοπό να βγω κι εγώ στην ανεργία
νιώθω αηδία, γιατί σκοτώνεις με τόσο βάρβαρο τρόπο άλλο ένα παδί σου κοινωνία?

Detro:

Νύχτες κενές, το πλήθος αναπαύεται κάτω από κρατικές απειλές
οι φωνές, σιωπηλές σε μία όπερα του χθες χαμένοι,
η συνείδηση σαν φάντασμα να την κρατάει στοιχειωμένη
ποιος ήσυχος κοιμάται, πες μου τελικά τι μένει,
στο πάτωμα ένα πιστόλι με μια κάννη καπνισμένη
ποιος ήσυχος κοιμάται, από εκεί που
ζούμε και οι δύο αδερφέ μου στην πόλη του κτήνους
με νύχια και με δόντια, με χέρια και με πόδια
της ζωής κρατάμε σταθερά ως τώρα τα τιμόνια
κι αν κάπου φρένο πάτησα,
τώρα βάζω μπροστά για όλα τα χρόνια που στο τίποτα χαράμισα
στα σχολικά κλουβιά,
στρέφω το βλέμμα μου στην απάτη που παίζει παντού σε κάθε γειτονιά
είναι κάτι που θολώνει το μυαλό σου και για να δεις καθαρά
πρέπει μάτια κι αυτιά να κλείσεις και να νιώσεις την αλήθεια να γυρνά
τριγύρω μας κι εμείς πλάτη γυρνώντας τρέχουμε προς την εξέλιξη, γελά
ο διάολος μαζί μας γιατί πλέον το μίσος δε σταματά
για δες, όλα για τα λεφτά, παιδιά νεκρά, ορφανά κι άλλα φορείς τους AIDS
είπα δες, στα μάτια μου την κόλαση μεσ' την οποία περιφέρεσαι, πάψε να κλαις
κι ορκίσου πως στα δύσκολα πλάι μου θα ματώσεις τις γροθιές σου
όταν οι πρώτες σφαίρες πέσουν, δε σου εγγυάμαι ότι όλοι θ' αντέξουν
μα θα 'μαστε εκεί μέχρι να μας ρίξουν κάτω ή να μας δέσουν
οι ουρανοί με δάκρυα θα βρέξουνε τη γη, θα πέσουν
σφαλιάρες, σε ΜΑΤάδες παπάρες, οι μαύρες μέρες εκφοβίσαν τους πάντες
δίνουνε φως, να μας λείπει
εξάλλου πότε επιβίωναν μέσα στο φως οι λύκοι?

ΔΠΘ:

κοιτάζω απ' την άκρη της πόλης
τα φώτα που δίνουν ζωή σε ένα άψυχο τοπίο
κάνεις βουτιά στο κενό και ξυπνάς, σου φαίνεται αστείο
το πόσο εύκολα μπορείς κ εσύ να ανατραπείς απ'τους συνεχείς κραδασμούς
έχουν βουλώσει τα αυτιά σου και δεν ακούς τίποτα πια
ούτε καν την καρδιά σου που καμμιά φορά ξεχνιέται και να χτυπά, σταματά
μα ζεις για να δεις το μετά να επιφυλάσει μυστικά
ποτέ δεν φεύγω για πολύ και δεν πάω μακρυά μα θα 'θελα
μου μάθαν στο σχολείο πως να συμπεριφέρομαι πίσω από κάγκελα
την έκανα ξεχασέ με τώρα πες πως πέθανα, με φάγαν οι σκέψεις αυτές
ακούς φωνές αρκεί να πιστέψεις σε αυτές
μέρα τη μέρα, λεπτό το λεπτό,
γυρνώ με τον πλανήτη μου γύρω απ' τον ίδιο μου τον εαυτό
να με γνωρίσω λίγο πιο καλά απ' ότι θες
σσσσσς, μην μιλάς, καταγράφεται κάθε λέξη που λες, και λέω
στου κόσμου τον πάτο ονειρεύομαι πως επιπλέω, δεν βλέπω τίποτα νέο
και αν υπάρχει κάτι που μας κάνει μοναδικούς ειναι ό,τι μας βγαίνει πηγαίο, ελεύθεροι κόβουμε βόλτες πάνω κάτω σε μια μεγάλη αυλή δημιουργήσαμε ανάγκες, που αν θες να τις καλύψεις κάπως θα κάνεις απάτες, στη ζούγκλα του μπετόν που κάποιοι μπάτσοι την είδαν προστάτες
και ζουν πελάτες, όπου κοιτάς άγνωστες φάτσες
χωρίζοντας ανθρώπους από ζώα συχνά με βάση τις ράτσες ή το χρώμα
φυτρώνει ο ρατσισμός μέσα από οποιοδήποτε κόμμα και μολύνει αφού ακόμα
και τους πιο δυνατούς σκοτώνει η ηρωίνη
ως η μέθοδος αποδυνάμωσης της ενεργούς μάζας που ζει μέσα σε τρύπες και ονειρεύεται τα ψέμματα, αυτών που έχουν την τελευταία κουβέντα
νήματα κινούν δεμένα πάνω σε ένα σύμβολο που πιστοί προσκυνούν
όσα κ αν κόψεις απ'την αρχή θα αναπτυχθούν, έτσι μένουμε στάσιμοι σε μια κατάσταση, γεννιόμαστε, πεθαίνουμε άσημοι και μισούμε από συμπαράσταση

Αφιερωμένο στην Γαλλία, όπου ακόμα τριγυρνάνε οι ψυχές, στους δρόμους στους οποίους δεν χωρούν αφεντικά και απειλές, στους δρόμους που σκοτώθηκαν γιατί δεν βγάλαν γλώσσα μα μολότοφ και γροθιές.

Προπάτωρ & Άγνωστος Χειμώνας - Γράψε αλήθεια




Προπάτωρ:

Πουτάνα κοίτα
ο λόγος μας εχθρός με μάτια σκονισμένα
πάντα απ'τη νύχτα, πάντα μάστιγα
χρόνια ακροβατώντας στο κενό
ποτέ δεν βιάστηκα να φτάσω στην άκρη
εκεί γεννήθηκα, αναγκάστηκα να πέσω
κόσμε δώσ'μου ανάσα να σε καταστρέψω
στρέφω μάτια ικανά σαν δίκανα
λάθος εν τέλος
για ποια ειλικρίνεια μιλάτε
τέλος
ο δρόμος γυρίζει σαν βέλος βαθειά μεσα στην καρδιά
ο δρόμος παίρνει φωτιά
χορεύοντας γύρω του δαίμονες
ο Κώστας το ξέρει καλά
αβάπτιστος ήχος ξυπνάει μέσα του
και περπατώντας πάντα πάνω σε γυαλιά
πέρνει φωτιά και απομακρύνεται
λόγος αληθινός με αίμα στα χέρια ποτέ δεν κρύβεται
αμύνεται με επίθεση
εκπροσωπόντας με δυο μάτια καμμένα στην επιβίωση
γεννιέμαι
πεθαίνω όσο μένω με σταυρωμένα τα χέρια
για αυτό μάχομαι
υπάρχουμε μονάχα να υπάρχουμε? δεν νομίζω
έχω λόγο που κρατιέμαι βράδυα σκοτεινά
με βλέμμα την καρδιά και ατσάλι, πάλι και πάλι
με δυο μάτια που έχω
πείσμα
λόγια μακρυά απο χρήμα
λόγια μακρυά από καθετί που προσπαθεί να δώσει τέλος στον πυρήνα

Πρόσεξε ο δρόμος είναι δρόμος
τον ήλιο μας τον κάναμε σφαίρα και δεν αλλάξαμε
κάποιοι νομίζαν πως υπάρξαμε κ εμείς μια σκιά στο φως
όσο ποτέ δεν φτάσαμε (Χ2)

Άγνωστος Χειμώνας:


Κοιτάω τα χρόνια που περνάνε σαν νερό
κοιτάω το φως να μας φωτίσει
πια είναι δισταχτικό
μέσα μου μαύρο κ έξω 700 ευρώ
κ ευχαριστώ
να που με θέλουνε
αυτό δεν μας προτείνουν στις 8?
πες μου πόσο θα αντέξω με φόντο αυτό το γκρίζο
θες να σου πω
από παιδί μικρό δεν γονατίζω
τη ζωή μου περιγράφω με τους στίχους για να ελπίζω
κ ό,τι γράφω ειναι ακριβό πολύ για να το ξεπουλήσω
βάλτο μες στο μυαλό σου
Ψυχόδραμα είναι στάση
απέναντι στα δύσκολα απροσπέλαστα σα δάση
είναι από ατσάλι καμωμένη η ψυχωτική μου κράση
έχω νιώσει το κενό για αυτό
ό,τι βρέξει ας κατεβάσει
γράψε αλήθεια
γράψε ουρανό
γράψε φως και σκοτάδι πυκνό
γράψε γη και φωτιά και νερό
γράψε Ψυχόδραμα μόνο αν σου βγαίνει αληθινό
γράψε αλήθεια σ'αυτό τον καιρό
γράφω αλήθεια να μην τρελαθώ
μην μου λες θα με κάνει γνωστό
δεν με νοιαζει απλά θα χαθώ

βρώμικος νότος
πλευρά ψυχόδραμα
έξω απ'το πρόγραμμα, έξω απ'το πρόγραμμα(Χ2)

010, Χειμώνας Άγνωστος, Προπάτωρ, Στίγμα, ναι ναι, ΔΠΘ, Loopa, είμαστε εδώ,Νεκρός Παλμός, Παλμοί τις Ίριδας, γίνεται χαμός

2bal 2neg feat. Mystik - La sedition



Rien ni personne ne pourra étouffer une révolte.
Tu as semé la graine de la haine, donc tu la récoltes.
Les rebelles et les rebuts ont tous opté pour le boycott.
Faisons en sorte que les aisés nous lèchent les bottes.
Traînons plus bas que terre ceux qui l'ont déjà fait.
Rendre lemal par le mal n'est pas bon en effet, mais...
La rage et la frustration empêchent à la réflexion.
Est-ce Dieu ou le diable qui guide toutes nos actions ?
Sache que derrière nous il y a Beauval ainsi que les l'Ilettes.
Tous les départements du 01 au 77.
G accompagné de D accoudés de Mystik réagissent.
Notre tendance à l'extrémisme est poussée par le lest de la justice.
Strictement hardcore, la jeunesse est désespérée.
Elle est hardcore, et rien ne pourra l'arrêter.
Quoiqu'il arrive, nous saurons aussi nous défendre.
Car tu ne doutesque out vient à point à qui sait attendre.

Refrain
La sédition est la solution, révolution.
Multiplions les manifestations, passons à l'action.
La sédition est la solution, révolution.
Multiplions les manifestations, maintenant dégainons.

L'explosion de toutes les cités approche.
D'abord des gens fâchés qui n'ont pas la langue dans la poche.
Faisant partie d'un parti d'avant-garde guidé
Par des principes à renverser la société.
Juste pour le plaisir, je répète :
Ma 6Tva crack-er, une révolution complète.
Je prends plaisir au vacarme,
Aux fracas des vitres quand tout crame.
Les cris des jeunes deviennent des armes, qui désarment.
Das Booga, relève le gant, quand il le faut devient brigand.
Cramer le système est mon slogan.
Le sheetan fusionne avec les 2 Bal Nigga.
On additionne les forces pour faire
Face à la menace de l'état bourgeois.
La lutte des classes dans la masse, tu sens l'angoisse.
Cours très vite petit poulet, trace.
Le chacal de Beauval à l'affût de ta face.
Il faut lutter, affûter pour faire chuter le pouvoir en place.

Refrain

Tise cette liqueur, ma milice est en sueur.
Forcé de bouger sur le beat indiqué par ailleurs.
J'effleure une folie meutrière.
Jusqu'à ce que Babylone prenne peur.
Pas peur d'y perdre la peau, OK pour dérailler les inspecteurs.
Regardant droit devant moi, élaborant mon phrasé de guerre.
Préparez le cimetière, "bleu l'enculé" ira en enfer.
Ouvre la porte de la guerre civile, et rentre avec fieré.
Car les droits de l'homme sont laissés à la porte d'entrée à jamais.
Sachez que ma rage est loin d'être passagère.
Face au "Commando numéro 3", explique ce que tu comptes faire.
Car lorsque des chiens mordent mon frère,
Ces derniers sont en droit de les abattre.
Donc je check la muselière.
Celui qui s'en tire n'est pas le flambeur,
Mais celui qui a des tripes.
Donc, pour une fois, soyons à la hauteur de nos lyrics.
Du sang à 300% pour gé-chan la vision du champ.
Dorénavent, et dès maintenant, à toi de choisir ton camp.

Refrain

Black Opz - Battle cry



Ayo I pause for the sake of the liquor,
city slicker,
hundred proof sipper as my lifes move quicker,
you know the mixture,
paradise motion picture,
ice off the richter babygirl take me with ya,

i can get more 5'11 walk like i'm 6'4
liven new york city like a picture,
everything i spit for is lavish,
crib with a couple of parrots,
dashboard worth a couple of karots,

i gotta have it, not now but shit right now,
i put my life down for this honest lifestyle, good life midtown,
shits been foul, me i ride rocks each worth ten thou,
i'm like the hottest in new york baby watch and learn,
around here we hold things when they pop it burns,

i'm a big money cat i got a lot to earn,
till the stocks get big and my spots confirmed

over here my niggaz, we gon' get it on
take a chance my niggaz, all we gotta do is advance my niggaz
can't stop niggaz, here's the battle cry for my real live niggaz.

over here my bitches, we gon' get it on
take a chance my bitches, all you gotta do is advance my bitches
can't stop bitches, here's the battle cry for my real live bitches.

I'm the 3-6 henny weed mix, gimmie a cameo remix,
i steal a niggaz shine like an eclipse, i grind when i need chips
shed my pops on my mind he gon' be sick,
5'10 weighin' in 180 came to stake my claim,
caps or anything gravy
when you state my name

i don't spit it, ya'll spit it but ya'll don't live it,
that's why it ain't vivid ya'll livin' with tunnel vision
and you don't know ya limits,
tryna get it started when you don't know you finish, i just put in strong words

we call roll paradise, watchin ya'll tryna ward off all ya'll parasites

ya'll ain't in my circle, you ain't been in my circle
can't win in my circle how we sin in my circle
probably end in my circle if you enter my circle

so keep tellin ya friends you commercial,
i write hymns that encourage you, since you packin it in like a curfew
them boys i came in with, these men that'll hurt you,
your men will dessert you, when they see how them slugs hit
they spin and they jerk you

what's it worth when i touch ya turf
you want pain we bring the worst on this fuckin' earth
pawns who try to check kings get stuck in dirt
you bring drama we gon' bring whateva fuckin works

over here my niggaz, we gon' get it on
take a chance my niggaz, all we gotta do is advance my niggaz
can't stop niggaz, here's the battle cry for my real live niggaz.

over here my bitches, we gon' get it on
take a chance my bitches, all you gotta do is advance my bitches
can't stop bitches, here's the battle cry for my real live bitches.

for the 3-6 we spinnin', chrome hide shit i spit venom, ride low denim for my drop top women, my niggaz on the hot
blocks don't stop winnin, throw ya hands high this is for a new beginnin', here it is vice grip, paradise priceless,
put it to a heist keep that shit tight lipped, my shawties look nice and thick nice to lick, can't stand my attitude
but they like the whip.

i'm in the powder white six stuntin', somethin' love me, blowin' out trees with the blue skies above me
bb's and buffy, i'm only up in this cause my bitch think the m3 is ugly, trust me

when the times gettin cold, freezin, get out the country, pop the cd when you done had enough puffy
the old heads disgust me, foes wanna bust me, hoes seein' posin' in clothes don't trust me
i really can't blame 'em but i just maintain 'em, lay em down flat and that's just the way i play em
dice man baby from naru, betta' known as iceland baby, die for that gravy

over here my niggaz, we gon' get it on
take a chance my niggaz, all we gotta do is advance my niggaz
can't stop niggaz, here's the battle cry for my real live niggaz.

over here my bitches, we gon' get it on
take a chance my bitches, all you gotta do is advance my bitches
can't stop bitches, here's the battle cry for my real live bitches.

American Cream Team - Small change (aka Who the fuck is 50 cent?)



[Intro: Lord Superb]
Fuckin around, its that the fuckin clown?
40 Cent? (uh-huh)
If the real 50 was here
You'll be fuckin dead, you hear me cock-sucker, DEAD!

[Polite]
Yo, yo, yo,
Who the hell is 50 Cent? Crook with a deal
Keep talkin, you gon' meet a crook with a steel
You really want beef, I'ma hand you war
Got big guns, shit you never seen before
Just a no-name nigga, seekin the rep
'Bout to take aim, spit a hot flame in your chest
Yo everythin was cool, had to start wildin
Front all you want, but not on Shaolin
Point blank, simple and plain, you small change
Tear you up out of the frame from close range
Fake 50 Cent tryin to face the best
Wanna impress me? Let me see you fake your death
Until then, you herb, don't deserve respect
What possesed you? Who gave you the nerve to flex?
God bless you, I'ma lay your soul to rest
Think about it next time you'll pose a threat

[Chorus 2X: Polite]
Who the hell is 50 Cent? Cornball frontin
'Nother studio thug, ain't hurtin nothin, nigga
And your raps ain't built for that
On the real, niggas get killed for that

[Polite]
So you wanna stick the Gods for they funny-ass rings?
I dare you, clip your wings and straight air you
Be careful, how you mention the name
Speaks codes, I violate your clan like parole
Who want it? Run in your lab without a warrant
What you gon' do now? Got your ass cornered
Feel a squad closing in, from all angles
Hit you, split you from your ass to your ankle
Let my dogs eat your food, hear my wolves howl at the moon
Lock down, nobody leave the room
You fake fuck, wanna start with us?
Anybody ever told you, you talk too much?
Niggas want mine, I'ma put five on your bucket
Shine on the wrist, cost more than your budget
Who you? Face it, your whole camp doo-doo
Wanna get it on, nigga do you? Fake fuck!

[Chorus 2X]

[Polite]
Yo, I lay long enough, for you cowards to eat
It's time to apply pressure, devour the streets
Yo it seems another crab, like runnin his mouth
Where he at? Point him out, and I'm callin him out
Make his chick nod the head like she's suckin me off
Keep it raw, meet comp' with the door, dustin me off
No joke, you ain't never seen gun smoke
Nickel pump bastard, stick to playin jump rope
Who the bosses? Power like thoroughbred horses
With more guns than armed forces
You ain't ready, overnight joker
Strip you like poker, your bullshit's over
Give it to me raw, I want mine the foul way
You small change in this game, nigga child's play
Motherfuckin coward

[Chorus 2x]

[Outro: Polite]
..fuckin 40 Cent
4 dimes and a nickel, God
I'm tellin you, that's right
You fuckin cheesy, boy
Cream Team niggas see you boy
You better have your shit out
You better have your shit right, nigga
YouknowI'msayin?
We the flavory niggas
We fuckin flavory niggas
Fuckin coward!
Tryin to come in this shit
YouknowI'msayin?
We out of here
Can't have no business with us.. you just small change

Αδέσποτο & Ripu - Σκατά στα μούτρα σου



Αδέσποτο

Σκατά στα μούτρα σου
Και σένα και σένα και σένα βλάκα
Σκατά

Γεια σου ρε μάγκα που τη βλέπεις πάντα
Κι είσαι χωμένος βαθιά σε όλα τα κουμάντα
Γελάμε βλάκα
Μάλλον δε πήρες γραμμή πως θα σε φάμε βλάκα
Μάλλον δε πήρες χαμπάρι πως στη φυλάμε βλάκα
Σκατά στα μούτρα σου
Φαίνεται τι σκατά είσαι απ’ τα μούτρα σου
Κόβε το σταριλίκι Αλίκη
Έρχονται οι λύκοι
Κι άφησε το νταϊλίκι
Αλλού το νταβατζιλίκι
Διάβαζε Μίκυ και Μίνι
Πάνε βάλε και μπικίνι
Το μικρόφωνο μου έχει απομείνει
Να ανεβάζω αδρεναλίνη
Το παιδί που κατέβηκε απ’ τη σελήνη
Να σε κρίνει
Με ένα κωλόστομα να
-Σκατά στα μούτρα σου και σένα λακαμά- (Ripu)
Ένα κουβά με σκατά
Παραγγελία στο τρία για τη κυρία που την είδε κυρία
Μα πήρε τρία και δε τη χάλασε
Τώρα παίζω μπάλα σε
Άλλα χωράφια
Ο Στράτος άλλαξε
Και άπιστους απάτησε
Τον πάτησες σε πάτησε
Τον άφησες σε άφησε
Άραξε λίγο κάθισε
Κάτι να μάθεις ντε
Εντατικά μαθήματα
Κάνετε λάθος βήματα
Που την αξία σας
Ζυγίζετε το rap σε χρήματα
-Σαν αποστήματα- (Ripu)
Ακουστικά αφήνουν στίγματα
Γαμήσαμε τα αισθήματα
Λάθος μηνύματα παιρνάν’ οι μπάσταρδοι
Για να μας υποτάξουν σε προβλήματα
Χωρίς διαλείμματα
Μες στα απορρίμματα μας έχουν πεταμένους
Σκατά στα μούτρα σε όλους τους γαμημένους
Σκατά στα μούτρα σε όλους τους γαμημένους

Refrain

Έπαιξες το φίλο και μας έκανες τη μούφα σου (Ripu)
Σκατά στα μούτρα σου, σκατά στα μούτρα σου (Αδέσποτο & Ripu)
Θες να σε κερνάμε και δε βγάζεις απ’ τη φούντα σου (Αδέσποτο)
Σκατά στα μούτρα σου, σκατά στα μούτρα σου (Αδέσποτο & Ripu)
Νόμιζες καριόλα πως θα σέρνομαι απ’ τα μπούτια σου (Ripu)
Σκατά στα μούτρα σου, σκατά στα μούτρα σου (Αδέσποτο & Ripu)
Και σένα που ένα βράδυ σου σκίσανε τη σούφρα σου (Αδέσποτο)
Σκατά στα μούτρα σου ρε, σκατά στα μούτρα σου (Αδέσποτο & Ripu)

Ripu

Ξηγιέσαι πούστικα
Μαθαίνω τελευταία
Τα άσχημα νέα
Μαθαίνονται πάντα τυχαία
Ποτέ δε κρύβονται
Παρακολουθώντας τη θέα
Οι δρόμοι ανοίγονται μπροστά
Και πίσω κλείνονται με μιας
Θα βγω μπροστά και πιθανότητα καμία να με φας
Είμαι καλά καβατζομένος για πουτάνες σαν εσάς
-Σκατά στα μούτρα σου- (Αδέσποτο)
Γιατί είσαι σκατάς
Λογάς και τάχα μου μετράς
Που πας μαλάκα μου
Δε σ’ είδα να γυρνάς σε δρόμους
Μπας και έχω ακούσει κάτι λάθος μες τα raps
Αμφιβάλω
Σου στήνω σχέδιο μεγάλο, δες
Αχ και να είχα ρε καριόλη τα γκαφς που λες
Θα σου κάνα παπάδες και χουνέρια με ουρές
-Γαμωμανάδες- (Αδέσποτο)
Θα σας πάρει καιρό να δείτε χαρές
Έχω ξεχάσει φίλους, κοπελιές, σχέσεις παροδικές
Γιατί έχω εμένα να κοιτάξω
Και είναι ευθύνες πολλές
Κοιτάω τα σίγουρα
Μετά τις τελευταίες μαχαιριές
Μαχαιριές που θα πάρουνε πίσω διπλές
Και όλες μία μία
Κότες που από αντράκια γίνατε καρλότες
Κι έχω ακόμα για τα μούτρα σας μερικές ντόπες
Γνώριμες
Ζόρικες
Όπως το πες
Και αν έβαλα μυαλό καθόλου
Όπως το πες
Όπως το πες

Refrain

Έπαιξες το φίλο και μας έκανες τη μούφα σου (Ripu)
Σκατά στα μούτρα σου, σκατά στα μούτρα σου (Αδέσποτο & Ripu)
Θες να σε κερνάμε και δε βγάζεις απ’ τη φούντα σου (Αδέσποτο)
Σκατά στα μούτρα σου, σκατά στα μούτρα σου (Αδέσποτο & Ripu)
Νόμιζες καριόλα πως θα σέρνομαι απ’ τα μπούτια σου (Ripu)
Σκατά στα μούτρα σου, σκατά στα μούτρα σου (Αδέσποτο & Ripu)
Και σένα που ένα βράδυ σου σκίσανε τη σούφρα σου (Αδέσποτο)
Σκατά στα μούτρα σου ρε, σκατά στα μούτρα σου (Αδέσποτο & Ripu)


Ripu

Και άντε γαμήσου
Σκατά στα μούτρα σας μουνιά
Ripu αδέσποτο 09

Αδέσποτο
Σκατά στα μούτρα σου και χύσια στα μπούτια σου
Χα χα χα χα

Ψυχοδράμα - Όμορφη πόλη



Άγνωστος Χειμώνας

Σηκώστε τα πανιά κόντρα στο καιρό, μη φοβάστε ρε τον Ποσειδώνα έχω αδερφό
όταν πιάνω πάτο τις δυνάμεις μου μετρώ
αλλάζω κλίμακα, ψάξε με στο κλειδί του ντό
Ragga μάγκα λαβές krav maga
στο χαμόγελο απάντα και μια για πάντα
τα κοράκια όλα στράτια που σκαλοπάτια ανεβαίνουν 10-10 με φλόγας μάτια
τα παλάτια μου χτίζω, ποιος ειναι? ο σχιζο
στο μικρόφωνο αφρίζω, να πολεμήσω, έλα ίσος προς ίσο
τον ίσκιο μου θέλω να σβήσω
πριν ξεκινήσω, ήρθα απλά να χαιρετήσω
πες γεια στον παραμυθά ρε
πες ένα γεια στη λύπη που σου γεμίζει τα σωθικά
πες γεια στις φωνές του σατανά, αν το πιστέψουμε θα γίνουν όλα φωτεινά
γι' αυτό πες γεια στης ψυχής τα σκοτεινά
απ'τη γενιά της φρουτοπίας και απο τη μικρή Μελιά
θα'μαι παρών όσο ο Ρούχλας είναι λα
έλα να δεις αν είμαι αλάνι ρε στη μάπα μου μπροστά

είναι επιστροφή απ΄τη διαστροφή
το φάντασμα των ψυχοδράμα παγανιά έχει βγει
προς τη τελετή, α.χ. μ'αντοχή
από παιδί είμαι εδώ, τι να μου πεις κι εσύ


Άυλος

Όψη που πάγωσε σαν ανάμνησης κραυγές, μπαρουτοκαπνισμένα σώματα
θανάτου άρωμα, βήματα πάνω από νεκρά κορμιά μεσα στο παρανάλωμα πυρός
για νύχτες, σκάλωμα, δυό λόγια πανικού μέσα στο τελευταίο αντίο
φως ατέλειωτο και ξάφνου σταματάει το κρύο
επιβάτες σ'ένα πλοίο, με κατεύθυνση τα Τάρταρα
πένθιμου σάλπισμα ηχεί στα αστικά αναχώματα, μόνο φυγής συναίσθημα
η ομορφιά της πόλης σαν θολή αναλαμπή σε μέθης ξέσπασμα
θύματα ξέφρενα σ'ένα λαβύρινθο με εκθέματα αποσύνθεσης
στολίδια μιας γενιάς τα αποκαΐδια
έχω μια έκφραση τέχνης, παγίδα, έλεγχος νοοτροπίας, σκέψης
άσκοπα παλεύεις να ανήκεις κάπου, να πιστέψεις
σ'εποχές στεγνές από χαρά κι αισθήματα
δρόμοι στο πουθενά, πιστοί στο τίποτα
επείγει κίνηση γι'ανάγκη για επαγρύπνηση
παρέμβαση, ήχος, τέχνη, εκτέλεση, ψυχο-επέλαση
σαν κύμα ωστικό ήρθε και σάρωσε σαν βόμβα στη Βαγδάτη τον εγχώριο
ήρθε και σάρωσε σαν βόμβα στη Βαγδάτη τον εγχώριο


Αλλοπρόσσαλλος

*english verse..*


ΔΠΘ

άσχημη πόλη που όμορφα καίγεσαι, εκεί που απρόσωπη στέκεσαι
μέχρι την άκρη του κόσμου φαίνεσαι
βρωμάς σαν τα παιδιά σου μα δεν ντρέπεσαι
βαβυλώνια είσαι και λέγεσαι
πόρνη δούλη του σατανά πάνω απ'τη κόλαση φλέγεσαι
σιγά-σιγά γίνεσαι ό,τι σιχαίνεσαι
κάτω από τον μαύρο ουρανό σου βρέχεσαι, περιφέρεσαι, παραφέρεσαι
με βλέμα που πάγωσε στο φωτάγωγο ονειρεύεσαι
μπερδεύεσαι, κάπου κόλλησες πάλι και σέρνεσαι
μπαίνεις στα πλήθη και χάνεσαι, μ'αυτά ανακατεύεσαι
τώρα κοίτα να δεις τι μας ξημέρωσε
κέρασε φως την νύχτα μου και σάρωσε ό,τι είχαμε ως τώρα
αφήνω για ψεγάδια στο χάρο σε ορατή, μη ορατή
ό.τι συμβαίνει μέσα σε αυτή κυλάει στο χαρτί
το πόλεμο βρήκαμε τρόπο να μετατρέψουμε σε γιορτή
υπό την υποτροπή κάθε ταχυτατη διαδρομή είναι ανατροπή, τέλος δρόμου
χίλιες εφτά και μία νύχτες τρόμου
το ποιος στ' αλήθεια είμαι φαίνεται στο πρόσωπό μου
όμορφη πόλη, γύρω μου τόνοι μπετόν, άτελειωτοι δρόμοι
στέκεσαι μόνη, τι και αν μέσα σου κυκλοφορούν εκατομμύρια ανθρώποι
ακόμη, κινούμενη μοιάζει σαν να'ναι εκτός τροχιάς βαγόνι
07 κοινή λογική πως σε κάνει πιο δυνατό ό,τι δεν σε σκοτώνει...

Λόγος απειλή feat. Detro - Με ένστικτο δολοφόνου



Αφήνω να με συνεπάρουν οι νότες του σαξοφώνου
συνδεμένος πάντα με καλώδια μικροφώνου
μέσα μου ρίζωσε ο ρυθμός και η μουσική
μέσα μου τριγυρνάνε στίχοι πέρα από την λογική
μπορεί να απέχω πλέον από την στάνταρ σκηνή
μένω ακόμα η παλιά ισοβιτική φωνή
εκείνη που θυμάσαι να σε'χει καταραστεί
εκείνος που χτυπούσε με Κριτή και Βομβιστή

Μα ποιος σας είπε
πώς τα παράτησα,βρήκα μονοπάτια και περπάτησα
κράτησα ανάσα μένοντας στα άνισα μάικς
για την πάρτη σας ,γίνομαι γροθιά με τα αδέρφια μου,
αυτά που πίσω σ'άφησαν
καρφωμένος πάνω στον ρυθμό μένω να κυνηγώ υλικό,εύφλεκτο υλικό,
σκορπάμε στο διάβα
6 χρόνια μετά κυλάει ρυθμός καυτός σαν λάβα, ακόμα
τι να μου πουν αυτοί που έχουν την πούτσα του Frozen μες στο στόμα
μα μα,είμαστε κάτω πιο κάτω και απ'τον πάτο
όμως τον νου σου,μην μιλήσεις για το πάντα αντιεμπορικό βρώμικο συνδικάτο
καταστρέφουμε τα κύματα υπνώτισης,μένοντας πρώτοι σε χτυπήματα συσκότισης
της λίθινης εποχής του κόσμου
ακόμα κρατήματα παίρνει μέσα από το ραπ μου κάθε αδερφός μου
και έτσι μένω μόνιμη εικόνα,μόνιτο
το μόνο στυλ που ταιριάζει να κάνεις με το κρου σου είναι το πισωκολλητό χιτό,
πίσω βλέπω πόλεμο ψυχολογικό,τύπο μοναχικό να μιλά
γάμα την ευγένεια,μιλάει τον ανταγωνισμό,προκαλώ απότομο αποκεφαλισμό
κόβω λαρύγγια με στίχους φυσίγγια,γαμήδια βρώμα ξίδια πίνω που αν έπινες θα έπεφτες σε κώμα
ακόμα ρίχνομαι με λύσσα,ακόμα αυτά που δίνουν ώθηση για να μιλήσω είναι γεμάτα με μαύρη πίσσα

Παντού θα με βρεις λιώμα
είμαι το παιδί με το ραμμένο στόμα
εκπροσωπώ τους λίγους που έχουν γίνει φιγούρες
μόνες δώσαν στον γκρίζο πίνακα χρώμα


Βλέπω εμένα
με μορφή αλήτη,η απειλή ήρθε και έδεσε με ισοβίτη
σώμα,πτώμα στον μουσικό αγώνα
εκεί μόνο προβλήματα όπως μωρά η λεχώνα
όταν γυρίσω στον χειμώνα,ίσως να
διασταυρωθούν οι δρόμοι μας ξανά
ως τότε καταραμένε σκύψε κεφάλι
στήσαμε την γκιλοτίνα στα χωριά μας πάλι
τη πάλη ζητάμε μέσα σε παλίρροια ρυθμών
στα αρχίδια μου γραμμένη η γνώμη των οπαδών
γράφω για τα αυτιά μου και τ'αυτιά των αδερφών
ον, έχω τον νου μου γλωσσού μου βαριά κι η μέση
ζω για την στιγμή που τα αυτιά μου θα ακούσουν απ'το στόμα σου ''Με'φαγες μπαμπέση''
ανασαίνουμε να δίνουμε βρώμικα ραπς
ξέρω χωρίς το γκέτο σου ρούπι δεν κουνάς
για υπόγειο μιλάς μα όταν σκάμε face-to-face όλο την γλώσσα σου μασάς
εσύ είσαι αυτός που παράγει διαμάντια
θέλει καρδιά για να κάνεις τον φλώρο μάγκα
για να ξεχωρίζεις την ζωή απ'την κατάντια
Detro σε κυνηγά,τρέξε πουτάνα
ραπβάιλερ λυσσασμένο,μέσα απ'αλάνα
απειλή σαν μαύρη βροχή,καταδικαστήκαμε ισόβια στο μουσικό κελί


Χ3
Συνδεμένοι μια ζωή με καλώδια μικροφώνου
Λόγος Απειλή Detro με ένστικτο δολοφόνου
εντατικά μαθήματα στην πάθηση του πόνου
κοίτα στα μάτια μας για να χωθείς στις πύλες του διαβόλου

Λόγος Απειλή
Κοίτα στα μάτια μας για να χωθείς στις πύλες του διαβόλου
κόλαση,φέραμε τώρα'συ πνίγεσαι στο καζάνι
Αλεξανδρούπολη-Κοζάνη το κάνουμε αδιάκοπα
μονάχα για κωλόπαιδα που αράζουνε σε πάρκα
και σε αλάνια που γράφει πάνω το δέρμα τους 'μπάσταρδε'
το κάνω για μένα κόντρα σε αρρωστημένα μυαλά
που'χασαν την μπάλα,κουφάλα είμαστε γι'άλλα
να στηρίξουμε τον δρόμο,όχι με φήμες και με φράγκα

Άγνωστος Χειμώνας - Ο καιρός της σιωπής



Στον καιρό της σιωπής
Μυστικό πριν κοιμηθείς
τραγουδώ για να ξεχαστείς
το λευκό μιας μαύρης ψυχής
σ' αγαπώ παντού να το δεις(Χ2)

Γιώργο με λένε και τα γραπτά μου στάζουν
πόνο ψυχής και δάκρυα φωνάζουν και βουλιάζουν
μέσα στην καρδιά μου φόβοι που φωλιάζουν με δικάζουν
μ' ενα φιλί σου μάτια μου άρχισαν να τρομάζουν και δειλιάζουν
και σιγά σιγά χλωμιάζουνε τα χείλη σου αρπάζουνε
τις λέξεις μου τα μάτια μου πριν κλάψουνε
τις σκέψεις μου αγκάλιασε τη λογική πριν χάσουνε και φύγω
σ'αγαπώ από εδώ μέχρι τον ήλιο κ άλλο λίγο
πιο ψηλά πετώ πριν κόψουν τα φτερά μου
να μην φοβάσαι φως μου ξέσπασε στη αγκαλιά μου
γιατί εγώ θα σε κρατώ σφιχτά ν' ακούσεις την καρδιά μου
που χτυπάει απο το βράδυ εκείνο που σ' είδα κοντά μου
γιατί βρέθηκες εκεί να μου θυμίζεις πως να ελπίζω
και μου θύμισαν τα μάτια σου τον ουρανό ν 'αγγίζω
αξίζω κάτι παραπάνω απο το γκρίζο κ ατενίζω
τα χρώματα της χαράς μα δεν τ' αγγίζω
ακόμα χρωματίζω εικόνα
μέσα στον αγώνα γονατίσαν όλα
όλα αυτά που εγώ πίστεψα για μένα είχαν πεθάνει
την ψυχή μου άγγιξε λίγο να ξανανασάνει φτάνει
φώναξα ψηλά φτάνει φτάνει φώναξα στην κάνη
που ειχα στρεψει προς εμένα
την ελπίδα μου τη σκότωσα και πήρα από ένα βλέμα
πίσω ελπίδα με σκοπό να ξαναζήσω
ελπίδα να κρατήσω δώσ μου
το παρελθόν μου να σβήσω εντός μου
σε κοίταξα στα μάτια αυθόρμητα κ αληθινά
σε σιωπηλούς καιρούς με συναισθήματα νεκρά

Στον καιρό της σιωπής
Μυστικό πριν κοιμηθείς
τραγουδώ για να ξεχαστείς
το λευκό μιας μαύρης ψυχής
σ'αγαπώ παντού να το δεις

Bong Da City - Γενιά του μίσους



Εθισμένος σε ότι με καταστρέφει εν τέλει
καταραμένος
στο σώμα μου ο θάνατος και στο χαρτί μου πένθος
παντού καπνοί
μεσ την ομίχλη βαδίζω σε μια καμμένη γη
πολλές φορές το γκρίζο γίνεται κτήνος και τότε μπορει να σε καταπιεί όπως τα αποτυπώματά μου η βροχή
κοίτα πίσω απ'την πλάτη σου κάποιος σε ακολουθεί
και είναι απειλή σε αυτούς τους δρόμους που είναι τόσο σκοτεινοί
απείθαρχοι
σε αυτόν τον τόπο τον φόβο καναμε φίλο για να ζούμε μεσα στον κόσμο
έχω την νόσο και την τάση για να την εξαπλώσω
εκπροσωπώ το bong κόλπο grosso και εφ'όσον
ζούμε την εποχή του τέλους των ανθρώπων
δίνω πόνο γιατί πόνο βλέπω δεν το καταστρέφω κανει γκελ,ανάλογα στα πόσα ντεσιμπέλ,με καύσιμα αρκέτα για να τραβήξουν ως τους κήπους της Εδέμ
μέσα απο τη Βαβέλ,ανασταίνουμε νεκρούς
τους κουφούς μπορείς να κρατήσεις για οπαδούς
και ότι ακούς είναι από τους δαίμονες για θνητούς
τα τέρατα της Gotham κραδασμούς δοκιμάζουνε ναι
και έλα με πλάτες και κονέ ζήτα μου μάχη
ανίκητοι πύρινοι κυνηγοί μες στο παλάτι που ζουν σκιές
αλλόκοτοι ρυθμοί και εναλλαγές
οι τόνοι πέφτουν πέντε φονιάδες που καταστρέφουν
ανοίγουνε πληγές σαν να τρέφουν
γύρνα την πλάτη σου σε μας και θα χαθείς είτε είσαι mc
είτε νταβατζής συντονίσου,σβήσε το τρέμουλο απ τη φωνή σου,τραβήξου,βγαίνεις σκάρτα εσύ και η φυλή σου
ανοίγω τις πύλες της κολάσεως τιμή σου
έχεις θέση στα καζάνια μας,ποιοι είμαστε θυμήσου

Γνωρισα πολλους ανθρωπους για αυτο και αγαπαω τα ζωα
Τωρα που το ραπ εγινε μοδα και κυλαει σαν ροδα
Τα συναισθηματα μας πιο βαρια και απο κοτρωνα
Για να καταπατησουμε του καθενα την κορωνα
Δεν συχαθηκες το ραπ αυτο συχαθηκε εσενα
Τις πουτανες τα λεφτα σου και ολα τα δαιμονισμενα σαν και 'σενα
Η πενα μου αγγιζει τον πυθμενα
και με κανει να ασχολουμαι πιο πολυ με μενα
Υπαρχουν και αλλοι
που φαινεται η γλωσσα τους μεγαλη
Μας οι πραξεις τους μικρες μηδαμινες ζαλη
Και οταν κοιταζουν τον καθρεφτη τους βλεπουν το χαλι
που τους περιβαλλει και ας μην ξερουν τι θα πει κρεπαλη
Μας περιμενουν μερες βρωμικες για τον καθενα νομιζες
Πως θα ανοιξεις το στομα να μιλησεις
Εσυ που σε πορειες δεν πατας και ας νομιζεις πως το να μ λες πως πινεις θα σε κανει μαγκα
Βριζεις αυτα που καποτε φιλουσες για να βγαλεις σιντι
Και ολα εκεινα που σε ανεβαζαν μωρη
Κοιτα να λες αληθεια γτ θα την πατησεις και εσυ
και μετα δεν θα υπαρχει δρομος πια για την επιστροφη
Ανωμαλα του Bon φλεγομενα μικροφωνα
για τον καθενα θα τα λεω ομοφωνα οπως πρωτα
το στιλ εξελισετε σαν ντοπα
το 'πα καποτε μα δεν με πιστεψες και τωρα ρωτα να μαθεις
Αν μπορεις καημενε να μας φτασεις μαλλον θα περιμενω πολυ να ερθεις να μ κλασεις
και για αυτο που σ λεω δεν χρειαζομαι συστασεις
ποσο μαλλον να πω αληθεια πως δεν θα μας φτασεις....

στιχων μολυνση απο τον καιρο που ενωθηκαν μυαλα
ονοματι Da Bong γενια του μισους κοπανοι φλεγομενοι
κομητες φορτωμενες ετοιμολογες βαλλιστρες ετοιμοι να επιτεθουν στον καθε καριολο αναλατο
οπως παντα αναλογα με τις βλεψεις σου παντα πατα αποτομα και απροσμενα στα προσωπα ζημια ανωφελατα
μελανια μας σε στοματα να τριψουν την βρωμια που κουβαλατε ολα να γινουν αισθητα
σου το ΄χα ταξει πως τετοια μια πουτανα δεν θα γραψει κανε χαζι
ακολουθα τα λογια των Καμικαζι και αν δυσταζεις παλούκια στον κώλο να μην νυστάζεις
ειναι το Bong που κραζεις φιλε Gotham δεν σε παμε
πουστη μαθε το και φυγε καλυφθείτε τα τετραστιχα μας μαστιγα
ουτε να το φανταστείτε αυτα που γραφετε πως ζητε γαμηθείτε
σκιζουμε μητρες οσο ηχογραφείτε εδω οι δαιμονες διψανε
πουστη μαθε το και φυγε καλυφθείτε τα τετραστιχα μας μαστιγα
ουτε να το φανταστείτε αυτα που γραφετε πως ζητε γαμηθείτε
σκιζουμε μητρες οσο ηχογραφείτε εδω οι δαιμονες τρέφονται μονο σαρκα που ασελγείτε....


Ξέχασες τους ρυθμικους αναπλαστήρες των ρυθμών θανάτου οπαδούς
κανε σσσ εξαπλώνεται από επικούς παλμούς καταστροφικούς σεισμούς
Ομικάδες αναδύονται γάα τους αυτούς και την πουτάνα μάνα τους
καταπάνω τους βάζω φωτιά στα πλάνα τους,κοπάνα τους
θάνατος στους αθάνατους και δες το ραπ δεν εξαρτείται απ τις πνοές χορδές
αναδρομές σε λόγια γνώριμα του χθες μου λες
πως γράφεις κάθε μέρα δεν το νιώθεις όμως μπές
στο παιχνίδι της παράνοιας που καίγονται ψυχές
φτάνουν δυο στιγμές να νιώσεις πως δεν θες να μας κοντράρεις
έχουμε υλικό αρκετό για να σαλτάρεις
γουστάρεις
προτιμώ τον κώλο τον δικό σου ακόμα κι απ της Πάρις
αν δεν δώσεις δεν θα πάρεις που μοιράζει skills με δόσεις τρέλας
μπούφο να φλιπάρεις,κι αν γουστάρεις
έλα σε live μας για να φρικαρεις
Ελλάδα είναι το μόνο crew που φτύνει λάβα
καθώς φτάνουμε σε παρασύρουμε (ναι) στον Κεάδα
παρα τα άλλα το crew μας πάντα σχέδια μεγάλα
υποστήριξη στα πάρκα και εσυ μύγα μες στο γάλα
ξέχασες τους ρυθμικούς αναπλαστήρες των ρυθμών θανάτου οπαδούς
κανε σσσ εξαπλώνεται από επικούς παλμούς καταστροφικούς σεισμούς
Ομικάδες για να ακούς