Ψυχοδραμα 07 - Σκληρή ζωή, χαμένα χρόνια (malavita)

Άυλος:

Σκληρή ζωή χαμένα χρόνια
Μοιάζει η ζωη μας με μια ρώσικη ρουλέτα
μικρές οι πιθανότητες να φύγεις ζωντανός και καθαρός
τα πράγματα γίνονται σβέλτα
εδώ δεν παίζει ευκαιρία δεύτερη αν πήρες βάπτισμα πυρός στη βία
κι αν μίσησες τον εαυτό σου βράδια θολωμένα κρύα
αν βρήκες μες στον πόνο κάποια ουσία
κι αν πάλεψες με εθισμούς και μπούχτισες απ' την υποκρισία
συμπόνια δεν παίζει καμμία
κατάμουτρα στο θάνατο, γελώντας,ξέροντας
πως κάποια μέρα θα μας βρει τυφλά, πισώπλατα
οι μοίρες μας σφαίρες που διασταυρώθηκαν
στα κάγκελα κάποια θεριά ανήμερα
άλλοι στον τάφο με το ένα πόδι
και άλλοι σε κοιτούν ανήμπορα
αδύναμοι να δράσουν να ξεφύγουν
μια δόση απο φαρμάκι στο αίμα, τον πόνο πνίγουν
τα πράγματα τα είδα απ' την καλή κι απ' την ανάποδη
κι αν ζω δεν είναι τύχη είναι θέληση και πείσμα
στους καιρούς μας δεν σηκώνουνε αναβολές και συμβουλές του κώλου
μια γύρα απόγνωσης στο περιβόλι του διαβόλου
εκτός κανόνα εκτός συνόλου
μόνιμες ουλές απο μανούρες και στραβά κουμάντα
αξίες και ιδανικά στην μπάντα
αιματοβαμμένα χνάρια αφήσανε τα βήματα
σαν τρέχω να μαζέψω τα κομμάτια μου
κι η πένα μου να περιγράφει τη σκληρή ζωή
όπως περνάει σαν ταινία από τα μάτια μου.


Ταυτισμένος Λάθος:

Ένα μεγάλο ευχαριστώ
που μου 'δωσες τα πάντα και δεν ήταν δανεικό
δεν ήξερα δεν ξέρω ακόμα τι είναι ιδανικό
που μου 'μαθες τι πα' να πει αληθινά αγαπώ και όταν το λέω να το εννοώ
σταματάω την αναζήτηση σε βρήκα
τα λόγια μου βαριά όπως κάθε νύχτα που είχα
γιορτάζω εικοστά τρίτα χρόνια διαμονής κ αλήθεια
απ' όταν θυμάμαι τα πρώτα βήματα ήσουν η σπίθα
ρίχνω μεγάλο φταίξιμο έντιμο ένα συναίσθημα έντονο
αγγίζει τ' άκρα στην κάθε έξοδο κοιτάω τηλέφωνο
μπάσταρδο κενό με κάνεις έντρομο
εμμονές βγάζουν υπερβολές προς έξω
δεν μπορώ να ελέγξω δυστυχώς και πέφτω πάλι έξω
θ' αντέξω να νιώσω ελεύθερος γυμνός να τρέξω
δεν ήθελα ζωή μου να συνδέσω
μα αφού όμως έτσι ήρθαν τα πράγματα σαν αστέρι στη γη θα πέσω
σε ψάχνω με κάθε τρόπο και μέσο
άσε με να ξέρω καλύτερα αν αξίζει να παλέψω


Αλλοπρόσαλλος:

*english verse..*


ΔΠΘ :

Είναι δύσκολοι καιροί για την αγάπη, τι ψάχνεις?
αν δε το προσπαθείς επίμονα κάπου τη χάνεις, με πιάνεις?
αν δεν το κυνηγήσεις είσαι τίποτα
και μες στο τίποτα ζητάς το κάτι
μεγαλωμένοι στην ύπουλη άστυ
πληγές στα γόνατα αίμα στα παπούτσια μας λάσπη
χαμένοι στη μετάφραση πολλοί φύγανε τζάμπα
και ξεφορτώθηκα κράτησα μόνο εκείνα που με κάναν άντρα έχω μόνο
την πάρτη μου, το σώμα μου ναός το κρατώ καθαρό
και το μυαλό μου πήζει φίλε μου με τον καιρό
ο κόσμος βρέχει δε μένουμε αδρανείς από 'δω και στο εξής
γιατί η ζωή μας τρέχει
θυμήσου ποιος είσαι, από που έρχεσαι, ποιοι βαδίζουν μαζί σου
ποιος? ο απώτερος σου προορισμός?
στην πόλη κινούμαι σαν ηλεκτρισμός, εθισμός
στις άκρες των ματιών μου η γλώσσα μου πολιτισμός
συντρίμια που άφησε πίσω του, του '80 ο σεισμός
τσιμέντο θάνατο κι ασχήμια, αγρύπνια
τις νύχτες χάνονται στις σκιές μέσα στην Αθήνα, αγρίμια
πετάχτηκα απ' τη ζούγκλα νιώθω πείνα
έτοιμος για παραπέρα βήμα
απ' τη γενιά της σωματικής επαφής, στη γενιά του σωλήνα
και δε νιώθω ναι δε νιώθω τίποτα
ρε πούστηδες ο κόσμος σας μ' έκανε ζώο
ανέβηκα στο πιο ψηλό σημείο τη θέα να δω
δεν βγαίνει άκρη απόψε κι έχω πολλά να σου πω
έλα για λίγο, το 'χω τόσο ανάγκη να σε δω
πριν να φύγω για μένα
Μιχάλης το όνομα ψυχοδραμα 07 κυλά στο αίμα


Άγνωστος Χειμώνας:

Στον καιρό της σιωπής περάσαν μέρες, μήνες, χρόνια κι εποχές
περάσαν κύματα, βουνά ψηλά και σβήσαν σαν πληγές
κολλάει το βλέμμα μου κοντά σε φωτεινές επιγραφές
βλέπω γενιές που μεγαλώσαν σαν σκιές γεμάτες στρες
απ' τις σιωπές ψάχνω να βρω πάτο
να βρω γαλήνη που τον καθένα μας κάνει λίγο πιο γεμάτο
είναι το σάλτο προς το σήμερα
γιατί το χθες, επίμονα τ' απλά τα όμορφα τ' αγνά τα προσπερνάει γρήγορα
και βλέπω από μακριά την πόλη να μοιάζει με lego
βλέπω πως κουράστηκα ν' αντέχω
έτσι απέχω και παρατηρώ το έργο από απόσταση
τα μάτια μου αν κοιτάς δε σου μίλησαν με πρόφαση
απ' την πρόθεση εκτίμησε με ή μίσησε με
περήφανος να νιώθω στον καθρέφτη όταν κοιτιέμαι
προσπέρασέ με, αν ψάχνεις υποκριτικά παράτησέ με ρε
αν αγαπάς αληθινά αγάπησέ με
στίχους γράφω να ξεχνιέμαι
07 στίχους γράφω να ξεχνιέμαι