N.O.E. feat. Bong Da City - KARMA

Ν.Ο.Ε:

Η ζωή είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια
και ο θάνατος είναι επαγρύπνιση σ'άλλης μορφής συνέχεια
αλλόκοτο συναίσθημα μ'εμψύχωση στο έγκλημα
βρισκόμαστε στα έτοιμα
αθωώτητα μηδέν τώρα πια
υπέρταση φαντασίας, δηλαδή ατέλειωτη ομορφιά
περιέργειας δολοφονία με ψηφιακά κυνηγητά
οι γνώμες οι σωστές γίναν λίγες
όπως οι κανόνες
εικόνες που θα ευχηθείς να μην είδες
από πάμφτωχες χώρες
οι γνώστες παραδώσαν ευθύνες σε πλούσιους προδότες
κατευθύνοντας το νου των ανθρώπων μέσα απ'τις οθόνες
Ιλουμινάτι
γαμιούνται
έχω του δρόμου την αγάπη
όπως οι Γάλλοι λένε
εδώ δεν είναι Βερολίνο είναι Βαγδάτη
αν το 'χεις ζήσεις
το 'χεις μισήσει? αγαπήσει? πες κάτι
τα πολλά λεφτά σας δίνουν της ευτυχίας οφθαλμαπάτη
βγάζει μάτι
πως τον παίρνετε για λίγα παραπάνω
υψηλή ποιότητα μουσικής σαν σοπράνο μες στο Μιλάνο


Ίνκα:

Κοιτώ να γίνομαι
αυτό που δεν ήθελες να'μαι
μέσα από την παράνοια μου αφήνομαι
από τα μάτια σου, στα μάτια μου
δεν γίνεται να δίνομαι
σ'εφήμερες σχέσεις δεν υποκλίνομαι
κρατώ το μαύρο πέπλο πάνω απ'την Αθήνα
το μόνο κόσμημα που δεν υπάρχει σε βιτρίνα
κ όταν οι φίλοι σε προδώσουνε και μόνος περιφέρεσαι
έχεις την περηφάνια σου να χαίρεσαι
όλα είναι μάταια
στόχος το φιλότιμο
κ αν κάποτε μου στάθηκες μάλλον κάτι ζητούσες
κ έπειτα χάνομαι και πέφτω
όπως οι σταγόνες πάνω στο παράθυρο
για αυτές αναπολούσες
κάθομαι κάτω απ'την πανσέληνο με μάτια δακρυσμένα
στον ορίζοντα κοιτούν απεγνωσμένα
κ όλα είναι ξένα
καλύτερο για σας ποτέ να μην έπιανα πένα
κάνε τη ζωή μου θέμα

Μανιακός:

γυρίζουν πάνω από την πόλη
σαν σκόνη στην ατμόσφαιρα
και πέφτουνε
σαν χαλασμένα ελικόπτερα
πανικοβάλονται μπάτσοι και γυναικόπαιδα
ο πιο βαθύς σου φόβος σίγουρα δεν έχει όνομα
κινείται
μέσα στη φλέβα σου
που όλοι πυροδοτείτε
μέσα από το μίσος και την πένα μου
κάποιοι χάνουνε τη ζωή τους
μέσα στα όνειρα
σαν πτώση στον ακάλυπτο
δίχως λόγο και νόημα

δεν έχω ανάγκη
λαθρεπιβάτης σ'ένα ξεχασμένο πλοίο
που ήδη ναυάγησε στο φεγγάρι
πατώ πάνω στο μαγικό μου μανιτάρι
και πετάω
στο μεθυσμένο και ξένο πλανήτη τους
εδώ είναι η κόλαση
τη ζούμε όταν αλλάζουμε κανάλια
όταν σιχαθούμε αυτή την κατάσταση
και λέμε πως πάμε για άλλα
αναλογίζομαι πως γίνεται να μένω σταθερός πάνω σε μπάλα και
δε με κατάλαβαν ποτέ, μίλαγα μόνος μου
στο κόσμο που κάθε πόνος μου γίνεται δρόμος μου
πυρπόλησα το νου μου τη νύχτα, ζούσα το φόβο μου
μα την επόμενη μέρα είχα τον τρόπο μου
πάντα θα υπάρχουνε ρουφιάνοι και καλοθελητές
είμαστε επίσημα κράτος από ατύχημα
κ ενώ τελειώσαν οι αντοχές
πίσω κοιτάμε για να συνηθίσουμε
θα γυρίσουμε σύντομα

Styl Mo:

η μουσική μου κινηματογραφική ταινία
εικόνες, φρίκη
Αθήνα, ματωμένη πόλη μες στη μνήμη
χαρά τους η δικιά μου λύπη
τρέφομαι με σάρκα και κόκκαλα
ώρα να ετοιμάσεις τη διαθήκη
ο δρόμος προς την παράνοια
πηγαίνουν μ'ελιγμούς
διαβάτες που βλέπεις μα δεν τους ξέρεις
βαθύς ο πόνος μου
κάνουνε φωλιά οι αναμνήσεις
στο στήθος μου σαν δίκοπο μαχαίρι
ξαπλωμένος σε μέρη που ο θάνατος παραμονεύει
το θέλει, το αίμα γυρεύει
για λίγο δεν φοβάμαι
μα δεν σε φοβάμαι
όπου και να 'μαι
η θλίψη φαίνεται απ'το χαμόγελο μου
για αυτό κ εμείς συχνά γελάμε
ανασφάλειες, μοναξιές
μέσα στον τόπο εδώ που ζούμε
όλοι φορέσανε τις μάσκες τους γιατί φοβούνται να τους δούμε
έρχονται, πάνε
ψάχνουν με μάτια ο,τι ζητάνε
μη σε δούνε

Μανιακός:

γυρίζουν πάνω από την πόλη
σαν σκόνη στην ατμόσφαιρα
και πέφτουνε
σαν χαλασμένα ελικόπτερα
πανικοβάλονται μπάτσοι και γυναικόπαιδα
ο πιο βαθύς σου φόβος σίγουρα δεν έχει όνομα
κινείται
μέσα στη φλέβα σου
που όλοι πυροδοτείτε
μέσα από το μίσος και την πένα μου
κάποιοι χάνουνε τη ζωή τους
μέσα στα όνειρα
σαν πτώση στον ακάλυπτο
δίχως λόγο και νόημα