Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Flowjob - Τι αξία



Τι αξία έχουνε ρε φίλε τα πολλά,αφού στα λίγα,ατόφιο,μέσα πάντα κρύβετε χρυσάφι
Τι αξία έχουνε αυτά που είναι σωστά,αφού το τέλιο γεννιέτε από τα πιο μεγάλα λάθη
Τι αξία έχουνε του κόσμου ολού τα χρόνια,αφού την ευτυχία,απρόσμενα,στην φέρνει μια στιγμή
Τι αξία έχουνε τα περιττά τα λόγια,αφού η πιο μεγάλη αλήθεια κρύβετε μεσ'τη σιωπή (x2)

Για πες μου αλήθεια πόσα αξίζεις νομίζεις
αυτά που χτίζεις
αύριο πρωί θα πέσουν όσα σήμερα σ'αρέσουν
κάποια νύχτα τα χέρια σου θα σου δέσουν
κι ας όμως είναι ο δρόμος ανοιχτός
ξανά μπροστά σου κλείστος θα φαντάζει
πάντα κάτι
το μονοπάτι θα βράζει
πόσο αξίζει μιά αγάπη,όταν γεννιέτε,αφού ποτέ δεν ωριμάζει
τι αξία έχει σε κάτι να πιστεύεις,αφού δεν πεθαίνεις για κείνο,άρα στα αλήθεια δεν σε εκφράζει
γιατί το χθές σου να θυμάσαι,αφού αυτο σε έχει ξεχάσει χρόνια
γιατί το αύριο να προσμένεις,αφού την ίδια μέρα να σου φέρει περίμενεις
τι αξία έχει κάτι να αγαπάς,αφού στο τέλος σε κάνει να πονάς
γι'αυτό να ντρέπεσαι
αφού τα χρόνια σου,κενά σαν την καρδιά σου μοιάζουν
γιατί αλήθειες κυνηγάς,αφού στο τέλος σε τρομάζουν

Τι αξία έχουνε ρε φίλε τα πολλά,αφού στα λίγα,ατόφιο,μέσα πάντα κρύβετε χρυσάφι
Τι αξία έχουνε αυτά που είναι σωστά,αφού το τέλιο γεννιέτε από τα πιο μεγάλα λάθη
Τι αξία έχουνε του κόσμου ολού τα χρόνια,αφού την ευτυχία,απρόσμενα,στην φέρνει μια στιγμή
Τι αξία έχουνε τα περιττά τα λόγια,αφού η πιο μεγάλη αλήθεια κρύβετε μεσ'τη σιωπή

Τι αξία έχει η ζωή,όταν γλιστράει από ένα βράχο και το χέρι που θα σώσει,δεν μπορεί να σ'αγγίξει
Τι αξία έχει η χαρά,όταν στην επόμενη στροφή παραμονεύει,η πιο μεγάλη λύπη,ο πιο μεγάλος πόνος
Τι αξία έχουν οι φίλοι,αφού στον άλλο κόσμο φεύγεις μόνος
Τι αξία έχει το μέλλον,αφού το παρόν χωράει για να τελιώσει σ'ένα λεπτό
Τι αξία έχει ότι κι αν πείς,οτι κι αν πώ
Τι αξία έχει το να τα λέμε,αφού ποτέ δεν θα σε δώ
Τι αξία έχει η ζωή,αφού έρχετε και φεύγει σε μία στιγμή
Ποιά η αξία του να θυμάσε,όταν αιώνια κοιμάσε
Μόνη αξία να σε καλά,όπου και να 'σαι

Τι αξία έχουνε ρε φίλε τα πολλά,αφού στα λίγα,ατόφιο,μέσα πάντα κρύβετε χρυσάφι
Τι αξία έχουνε αυτά που είναι σωστά,αφού το τέλιο γεννιέτε από τα πιο μεγάλα λάθη
Τι αξία έχουνε του κόσμου ολού τα χρόνια,αφού την ευτυχία,απρόσμενα,στην φέρνει μια στιγμή
Τι αξία έχουνε τα περιττά τα λόγια,αφού η πιο μεγάλη αλήθεια κρύβετε μεσ'τη σιωπή (x2)

Ανδρείκελος ft. νικόλας (Razastarr) - Ημερολόγιο



"τί έγινε, που είμαι; δεν μπορω αλλο
βγαλτε με εξωωωωωω"

θελω να βγω να πεταξω τον κοσμο ν'αλλαξω
θελω να λυσω αυτα τα λουρια που με δενουν να κοψω
μα, ο κοσμος ξεμακραίνει μου κάνει σινιάλο
πισω απ'αυτους τους τοιχους μ'αυτά τα ψηλα τους κάγκελα
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩΩΩΩΩΩ
ημερολόγιό μου, τώρα βλέπω πολύχρωμα φωτάκια
και διαμαντενιες αμαξες με αγαλματενιους χρυσους καροτσερηδες κοιτα
κοιτα τον ηλιο σε μενα γελα σε μια ακτινα του ανεβαινω
αυτες οι νεράιδες που ταξιδευουν μαζι μου ειναι οι ευχες του κοσμου
γιατι ολοι μαγαπανε εκτος απ αυτους, αυτους που με κλεισαν εδω μεσα
αυτους που με κοβαν στραβα με τα ματια τους σαν λεπιδες και πονουσα
κ'υστερα με κρυο παγωμενο νερο με βρεχαν δυνατα σαυτον τον αχρωμο κοσμο
μου παν πως θα με ντυσουν νοσοκομο να βοηθω μου βαλαν αυτη την ασπρη ποδια με μακρια μανικια
και τα δεσαν γυρω μου τωρα δε μπορω να δω τα χερια μου και αυτο, και αυτο με σφιγγει
ΛΥΣΤΕ ΤΟΟΟΟ
δεν ειμαι εγω αυτος που ψαχνατε κανετε λαθος
θθθα σπασω του κλουβι θα σπασω την πορτα ρε τωρα θα δειτε
τους τοιχους, εχω τη δυναμη μπουλντοζας εχω τωρα θα δειτε
αφηστε με δε θελω τιποτα αλλο ρε σεις
ωχ ωχ παλι με τσιμπησαν μαυτα τα σωληνοειδη πλαστικα εντομα του υπνου
αφηστε θελω απλααα.. να φυγω ελευθερος
και δεν θα πω τιποτα για σας και οτι μαλακια κανετε εδω μεσα

καθως περνουσε προς την πυλη του υπνου του
εβλεπε το ημερολογιο του να χει στομα και μιλια να λεει
ολα ειναι περαστικα και κανε λιγο υπομονη
ενα πρωι ελευθερο πουλι θα ταξιδευεις
αδεσμευτος θα τρεχεις σαυτο που γυρευεις
μα πως θα γινει αυτο αφου εγω ειμαι κλεισμενος εδω
μην ανησυχεις και θα το δεις πως καποια μερα και συ θα βγεις εξω

ημερολογιο μου, σημερα ξυπνησα στραβα
δεν ξερω καν τι μερα ειναι
ψαχνω τον ηλιο και δεν τον βρισκω πουθενα
εχω φαγουρα στο στομα και δεν μπορω να ξυθω
ετσι δαγκωνομαι και τρεχει ενα κοκκινο υγρο το ειπαν αιμα
κ εδω εχει τοση σκοτεινια τι εκανα και με κλεισαν πιο μεσα
ενα τσιγαρο ζητησα πισω απ τα καγκελα μου και απλα αρπαζοντας το χερι αυτου που μου το δωσε
του ζητησα βοηθεια και αμεσως σκασαν οι ασπροντυμενοι φρουροι
και γω τους ελεγα πως δεν ειμαι φτερο καοι θα με φτααασουν
και καποιοι σκυλοι φιλοι μου καλοι τους φωναζαν πως μονο αγαπη εχω
μα αυτοι δεν τους ακουγαν και τοτε αποφασισα να τους φανερωθω
τους εξηγησα πως ειμαι ο πρωθυπουργος της χωρας
και πως θα τους εκανα ιπποτες συνοδους γαμπρους
μα τοτε γελασαν ισχυρα και με δεσαν δυνατα πιο σφτιχτα απο πριν λεγοντας μου
τωρα σωθηκαμε
δεν βγαζω ρε εδω ειναι ειναι ολοι τους τρελλοι
οπως τοτε στην πατρα στο καρναβαλι φορωντας την φορεσια μου την πριγκιπικη
και απο πανω στολη βατραχου για να βρω λεει μια κοπελια
και μολις μια πανεμορφη υπαρξη μ κανε την χαρη εγω βαλθηκα να κερδισω το φιλι της και τα καταφερα
καναμε καλη παρεα της εξηγουσα πως ημουν πριγκηπας
για ταλογα μου μιλαγα και τους τρανους μου αθλους
ομως οταν την πηγα στο παλατι
το γελιο της καρφωθηκε στη μνημη μου για παντα


καθως περνουσε προς την πυλη του υπνου του
εβλεπε το ημερολογιο του να χει στομα και μιλια να λεει
ολα ειναι περαστικα και κανε λιγο υπομονη
ενα πρωι ελευθερο πουλι θα ταξιδευεις
αδεσμευτος θα τρεχεις σαυτο που γυρευεις
μα πως θα γινει αυτο αφου εγω ειμαι κλεισμενος εδω
μην ανησυχεις και θα το δεις πως καποια μερα και συ θα βγεις εξω

"ει ψιτ ελα σηκω"
"μααα τι εγινε"
"σηκω βγαινεις εξω"
"αληθεια?"
"σηκω πανω ρε...
σηκω"
"ημερολογιο μου?"
"δεν ειμαι το ημερολογιο σου,
σηκω"

καθώς περνούσε πια την πύλη της εξόδου
έτρεχε και θυμότανε το ημερολόγιό του
"μη μιλας σ'οποιον ναναι και μη τους λες ο,τι βλεπεις, μ'ακους?
να μοιραστεις ο,τι εχεις μονο μ'ανθρωπους ικανους"
κ'αυτος σταληθεια εβλεπε τον ηλιο πια
σταληθεια εβλεπε να του γελα
και ακουγε τη χορωδια των πουλιων να τραγουδα
χαρμοσυνα τραγουδια για αυτον και να γλεντανε χεηη
κι ονειρο του θυμιζε που γιν'αλήθεια
αγάπαγε τους ανθρώπους μ'όποια στραβή τους συνήθεια στα στηθια
στη δεξιά του τσέπη πάντα μ'ένα στυλό
το ημερολόγιό του τον καθόδηγούσε
αγαπω αγαπω τους ανθρωπους μη με λετε τρελο
δε θα το πω γιατι εκει μεσα δε θελω να ξαναμπω οε
την αληθεια που σας πειραζει δε θα ξαναπω οε
την αληθεια την αληθεια που σας πειραζει δεν θα ξαναπω ε
μη με λετε τρελο σας παρακαλώ

Ταυτισμένος Λάθος – Συναισθήματα



Ειν' το κομμάτι π' αναλύω συναισθήματα
Επιλογή δική σου έχω μόνο για σημερα επειδή κρατάω προσχήματα
Ήρθαν ωστικά κύματα ξέχνα τα επίμαχα
Έστω μία δόση αγάπης υπάρχει δε πάει στα αδύνατα
Καθόμουνα και κοίταζα τα πλήγματα
Πριν δω και πάθω ποτέ δεν το πίστευα 'λεγα μόνο στα κινηματογραφικά γυρίσματα
Συμβαίνει πρέπει να το ζήσω κι εγώ όσο με παίρνει κι εγινε
Τα κομμάτια μου ενώνω,
Είν' αυτός οπού συνήθιζε να προκαλεί συνεχώς πόνο
Τα λάθη μου σηκώνω πες μου είν' αρκετό αυτό που παθα
Αν αξίζει ακόμα να πληρώνω πες το λόγο
Κι όμως δεν κατηγορώ παραδέχομαι είναι λογίκο
να μην πειστείς από κάποιον που κυνηγάει τ' όνειρο
Τίποτα γι' αυτόν πιο σημαντικό κι είν' απόλυτο
Όχι για λίγη φήμη, γεμάτο πορτοφόλιο
Μα υποτίθεται πως σου 'χα κάνει κάτι
Έλεγα προτεραιότητα δεν ήταν το κρεβάτι
Δυστυχώς ήμουν απαρηγόρητος κοιτώντας τη δική σου πλάτη
24/2 ήταν Τετάρτη
Τώρα είτε αυτό το αποκαλούν αγάπη μόνη σημασία έχει
Πως ένα μεγάλο μου κομμάτι
Ήσουν
Είσαι
Θα είσαι
Στο πέρασμα χρόνων
Αιώνες
Αιώνων
Ερχόντων.

Γαμώτο λίγο χώρο, θέλω οξυγόνο
Μέσα μου έχω βάρος πολλών μεγατόνων
Δεν υποδηλώνω πως δεν κατορθώνω
Να σταθώ στα πόδια μου μα θέλω λίγο χρόνο
Δεν είναι θέμα φόντων και λοιπών προσόντων
Ούτε θέμα όλων για να ασκήσουν λόγο
Θέμα αγάπης...
Ε, Ταυτισμένος Λάθος συναισθήματα

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Άυλος feat. Δ.Π.Θ. & Εκλεκτός - Καντάδες αποξένωσης



Άυλος:

δεν έχω χρόνο
πασχίζω για να βρω λίγο οξυγόνο
δεν πατώνω, επέζησα
συναίσθημα απλά για να σκοτώνω
το βλέμμα των πνιγμένων κρύβει πόνο, παγωνιά κι ενα κενό
παρ'όλα αυτα χαρά στο κόσμο σας δε βρήκα, μόνο στα τυφλά
αρρώστια, εγκλεισμός, βιοσκλαβιά, κομμάτια, όνειρα νεκρά
και αφού κρατιέμαι από το τίποτα δε με σταματά
σε νέες ήττες, συντριβές, στέκω και μάχομαι με υλικά δεσμά
και η φωτιά μες στη ψυχή σα λάβα ακόμα
εξιστορώντας κατορθώματα σε χάρτινους καιρούς αγνώστους
ήρωες σας τους πολεμιστές σε νου και πνεύμα,αφηρημένα λόγια
ως το τέρμα της ύπνωσης ο κώδικας σε λυσασμένα χέρια
καντάδες αποξένωσης σε κόλασης λημέρια
καντάδες αποξένωσης σε κόλασης λημέρια.


Εκλεκτός:

παλεύω με το πυρετό μου
ψυχοφθόρο υλικό μου, χάσιμο εγκεφαλικό μου
ξαναμπαίνω στο ρυθμό μου, κουμαντάρω το μυαλό μου
ΓΤΡ υπόγειο φρικιό μου, ετοιμάζω το φευγιό μου
για να ζήσω κάθε σκηνικό μου, αγχωτικό μου
τη παλεύω με αγχολυτικό μου
κατάρες στον εχθρό μου
γράφω απ΄τον υπόγειό μου, ξεπερνάω το πανικό μου
κάθε δαίμονα δικό μου, κομμάτι ρυθμικό μου
γιοι της ρίμας στο πλευρό μου
μάτι δολοφονικό μου
σου επιστρέφω το κακό μου
γιοι της ρίμας, η καρδιά μου στο μυαλό μου
στέλνω στο διάολο το μαύρο ποινικό μου
πετάχτηκα στου ύπνου τ'όνειρό μου
εφιαλτικό μεράνυχτό μου
το μικρόφωνο πολεμοφόδιό μου, το μικρόφωνο πολεμοφόδιό μου.


Δ.Π.Θ.:

νιώθω την ένταση μέσα μου πόλεμος για επανένταξη
άνθρωποι εύθραστοι, ζουν αγέλαστοι, στέκουν ανέκφραστοι
μηχανικά σαν ρομπότ, σαν αίρεση μελών αφαίρεση, μόνοι στο σύμπαν
βλάκα πίστεψες όσα σου είπαν?
δεδομένα που συνεχώς ανατρέπονται
φάτσες πάνε κι έρχονται αγάπες, κομμάτια απ'τον εαυτό μου κι αυταπάτες
ώρες ανήσυχα φευγάτες, αινίγματα
γιατί γαμώτο μου οδηγούν εκεί πάντα τα βήματα γιατί?
της νύχτας η πιο σκοτεινή στιγμή γίνεται λήθαργος
θάνατος, ο βυθός μου άπατος
δε θέλει μυαλό να το καταλάβεις, τι κι αν είσαι αγράμματος
δε μπήκα ποτέ στη τρύπα να σε θυμηθώ
ό,τι είχα να πω τότε στο είπα
αλήθεια, τέρμα για το Μάκη η παραμύθα
τώρα κοίτα, γράπωσα τη ζωή μου απ'το λαρύγγι μες στη τσίτα
καψούρης με τη νύχτα
μουνιά θέλετε ολόκληρη τη πίτα, εν το βλέπω να συμβαίνει
ρουφιάνοι πονηροί και πουλημένοι
δε πως γίνονται καπνός όταν το χτύπημα βαραίνει
όταν πιάνουμε τα mics σκαλωμένοι, mc's αποχωρούν ηττημένοι, αφού ήταν υπερτιμημένοι
θέματα προσωπικά ξύλο φίλε σ'όποιον επεμβαίνει
κανόνας μου κι όποιος τον παραβαίνει τςςςςς
ματώνω ζωντανός σε μια γη μισοπεθαμένη
καμιά φορά τυχαίνει, κι αν τύχει κανείς δε σε προλαβαίνει
σ'αυτούς τους σκοτεινους καιρούς
καλό θα'ναι να 'χεις από κοντά τους εχθρούς, επιφυλακτικός με τους φίλους
μάθε να ακούς, ποτέ μην υποτιμάς τους μικρούς, κάποτε όλοι μεγαλώνουν
άλλοι ξεφεύγουν εντελώς, άλλοι πάλι στρώνουν
όνειρό μου να ξεκοιλιάσω όσους με σκοτώνουν
ακόμη εγκλωβισμένος μες στα beats που με πορώνουν
ακόμα το κρατώ χαμηλό με κεφάλια μέσα σε ντουμάνια που συνεχώς μαστουρώνουν
τ'αδέρφια μου αλήτες, παλιοσχολίτες, μέσα στη σούρα τους ξενύχτες
αλήθειες που πονάνε λέμε όσο λέτε πίπες και
από ένα crack-head, lo-fi, low budget
όλα τα φράγκα μου σ'ένα παιχνίδι μπάσκετ
έπειτα πέφτουνε μάπες
σκάνε για τσαμπουκά τα πουτανόπαιδα με πλάτες
mc's που μιλάνε πολύ μα τρέφουν αυταπάτες
το παίζουν αφεντικά μα στη γειτονιά μας σκάνε σα πελάτες,
πελάτες, παλιοπουτάνες κάντε πίσω
ψυχόδραμα και γιοι της ρίμας είναι αδύνατον για μένα πλέον να το λήξω
δε θα το λήξω μέχρι να σας γαμήσω, δε θα το λήξω μέχρι να σας γαμήσω.